چرا بلاها هم براى فاجر است و هم براى صالح؟
در پاسخ گفته مى شود: خداوند جلّ و علا در اين هم خير و صلاح هر دو گروه را نهاده است؛ زيرا صالحان از اين سراى پيچيده در بلاها و سختيها راحت مى شوند [و به منزل نعمت و راحتى مىرسند] فاجران و فاسدان نيز اگر بر اثر اين بلاها بميرند از سويى باعث كاهش عذاب آخرت آنان است و از سوى ديگر باعث مى گردد كه به فساد و فسق ادامه ندهند.
كوتاه سخن اينكه آفرينشگر والامرتبه، با حكمت و قدرت خود همه اين امور را به سود و مصلحت همه مى گرداند. چنان كه اگر توفان، درختى يا نخلى را از ريشه در آورد سازنده ماهر، آن را بر مى دارد و در جايه اى فراوان به كار مى گيرد.
تدبيرگر و حكيم عالم نيز چنين است. اگر بلاهاى جانى و مالى فرود آيد همه را به سود و مصلحت همه مردم مى گرداند.
اگر بگويد: اصلا چرا واقع مى شوند؟
در پاسخ گفته مى شود: براى آنكه فاجران و فاسدان از سلامتى و راحتى در گناه و فسق و فجور بيشتر و گناهان افزونتر گرفتار نيايند و نيكوكاران نيز از تلاش و مجاهده [كه لازمه آن تحمّل دشواريها و ناگواريهاست] باز نمانند. غالبا اين دو حالت زمانى رخ مى نمايند كه مردم در راحتى و وفور نعمت باشند و اين بلاها آنان را از سقوط باز مى دارد و به آنچه سود و مصلحت آنان در آن است آگاه مى سازد.
اگر از اين بلاها در امان و راحت باشند، در طغيان و معصيت فرو مى روند، چنان كه مردم در آغاز چنين بودند و چنان در معصيت و فساد غرق شدند كه به بلا و طوفان گرفتار گشتند تا زمين از لوث آنان پاكيزه شود.
(شگفتي هاى آفرينش (ترجمه توحيد مفضل)، مفضل بن عمر ، مترجم: نجف علىميرزايى،ص: 157)
صفحات: 1· 2