امام محمّد باقر علیه السلام فرموند: خيرى در زندگى دنيا نيست، مگر براى دو كس: كسى كه روزانه بر كار خيرش می افزايد و كسى كه گناه را با توبه جبران میكند، و كجا توبه‏اش قبول میگردد؟ به خدا قسم اگر سجده كند، تا گردنش قطع شود، از او پذيرفته نمیشود، مگر با ولايت ما اهل بيت عليهم السّلام، آگاه باشيد كسى كه حق ما را بشناسد، و اميد ثواب داشته باشد، و به روزى خود قانع باشد، و عورت خود را بپوشاند، (و آبروى خود را حفظ كند و از كسى مالى نطلبد) و به وسيله محبّت ما به خدا نزديك شود، در روز قيامت (از عذاب حق) ايمن است.

     روايتى  از رسول گرامى صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم وارد شده كه فرمود: «دوست داشتن على عليه السّلام عبادت است و خداوند، ايمان بنده را نمی پذيرد؛ مگراین که با ولايت او و بيزارى از دشمنانش همراه باشد»

    در نقلى ديگر برگزيده الهى صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود: «اگر درختان قلم و درياها مركّب و جنّيان حسابگر و انسانها نويسنده شوند؛ نمیتوانند فضايل امير المؤمنين على بن ابى طالب را به شمار آورند».    ( ارشاد القلوب ،ترجمه سلگی ،ج 1،ص467)