أمير المؤمنين أهل خانه خود را كه دوازده مرد بودند جمع كرد و عده ‏اى هم از شيعيان آن بزرگوار حاضر بودند، على عليه السّلام حمد و ثناى خداى را بجاى آورد و فرمود: خداى رؤف دوست دارد كه سنّت پيغمبر خود حضرت يعقوب را درباره من عملى كند زيرا كه يعقوب عليه السّلام فرزندان خود را كه دوازده مرد بودند جمع كرد و فرمود: من دوست دارم كه يوسف را وصىّ خود قرار دهم پس شما حرف او را گوش كنيد و امر او را اطاعت نمائيد!. من نيز حسن و حسين را وصى خود مي گردانم پس شما حرف آنان را گوش دهيد و امر آنان را اطاعت كنيد!.
عبد اللّه يا عبيد اللّه متوجه أمير المؤمنين شد و گفت: محمّد بن حنفيه وصىّ شما نيست؟ على عليه السّلام فرمود: آيا در موقع زنده بودن من جرئت مي كنى (و با وصيّت من مخالفت مي نمائى؟) گويا: من مى‏ بينم كه تو در خيمه او درحالى ‏كه ذبح شده باشى يافت خواهى شد.
على بن أبي طالب عليه السّلام امام حسن را وصىّ خود نمود، اسم أعظم خدا و نور و حكمت و آنچه كه از پيغمبران به ارث باقى مانده بود به حضرت امام حسن تسليم كرد، به امام حسن فرمود: موقعى كه من مردم مرا غسل مي دهى و كفن مي كنى و حنوط نموده داخل قبر مي نمائى! همين‏كه خشت لحد مرا چيدى اولين خشت را برمى ‏دارى و مرا مي طلبى ولى مرا نخواهى يافت.
شهادت على بن أبي طالب عليه السّلام در شب جمعه (21) ماه رمضان بوده و عمر آن حضرت (65) سال بوده كه (35) سال آن را با حضرت محمّد بن‏ عبد اللّه صلى اللّه عليه و آله به سر برد، و (30) سال ديگر را بعد از آن بزرگوار، على عليه السّلام در پشت كوفه در غرى (نجف اشرف) دفن گرديد.
روايت كرده ‏اند كه أمير المؤمنين عليه السّلام به امام حسن عليه السّلام دستور داد كه آن حضرت با برادرش امام حسين عليهما السّلام جلو تابوت را بلند كنند و در آن موضعى كه تابوت توقف كرد گودالى كنده شود زيرا كه آنان قبرى را پيدا مي نمايند كه آن را حضرت نوح عليه السّلام براى أمير المؤمنين كنده است، پس آن دو بزرگوار على عليه السّلام را در آن قبر دفن كردند.

منبع: ترجمه إثبات الوصية، على بن حسين‏ مسعودى ،ص:281