زمستان بسیار سختی بود که برخی حیوانات جنگل یخ زده بودند . برخی حیوانات که گروهی زندگی می کردند دور هم جمع شده بودند زیرا با این روش می توانستند بهتر خود را گرم کنند و خود را از مرگ حتمی نجات دهند .

خارپشت ها هم خواستند از این روش استفاده کنند اما با خارهایشان یکدیگر را را زخمی می کردند ؛ باید تصمیم می گرفتند یا خارهای دوستان را تحمل می کردند و یا از سرما یخ بزنند . خارپشت ها آموختند که زخم های کوچک ناشی از همزیستی را بپذیرند چون گرمای وجود دوستان مهم تر بود و این چنین بود که توانستند زنده بمانند .

برگرفته از سالنامه صالحین

با شنیدن این داستان می توانیم بگوییم :

 گاهی در زندگی برای به دست آوردن چیزهای بزرگ باید سختی هایی را متحمل شد، درست است که گاهی انسان در محیط های دوستانه به ویژه خانواده آسیب های کوچکی می بیند ولی در مقابل آسیب های بزرگ دیگری در امان می ماند .

در کنار یکدیگر بودن ثمرات  زیادی دارد که ما از آن غافل هستیم ؛ علت این غفلت شاید داشتن نعمت باشد چون وقتی چیزی را نداریم و یا از آن را از دست می دهیم متوجه اهمیت و ضرورتش می شویم  و بیشتر افرادی قدر محیط گرم خانواده را می دانند که یا از داشتن آن محروم بودند و یا از داشتن آن محروم شده اند و یا  از خانواده دورند مثلاً در غربت هستند.

ولی همیشه باید به یاد داشت محیط گرم خانواده بهترین مکان برای آرامش و در امان بودن از آسیب ها است هر چند که گاهی به دلیل اختلاف سلایق و یا تغییر نسل مشکلاتی پیش می آید.

انشاالله همه ملت ایران در محیط گرم خانواده بدون هیچ مشکلی زندگی آرامی داشته باشند .

الهی آمین