«عنوان بصری »در ادامه روایت نقل می کند :

گفتم : اى ابوعبدالله حقیقت عبودیت چیست؟ حضرت فرمودند: سه چیز است.

 1. این که بنده در آن چه خداوند به او داده براى خودش مالکیتى نبیند چون بندگان مالکیتى ندارند و مال را مال خداوند مى‏ دانند و در هر جا او فرموده قرار مى‏ هند.

2. این که بنده براى خودش تدبیر و پیش بینى نکند.

 3. تمامى اشتغال شخصى در اوامر و نواهى خداوند باشد.

پس هر گاه بنده در آنچه خداوند به او داده براى خودش مالکیتى نبیند، انفاق در مواردى که خداوند امر به انفاق کرده راحت مى ‏شود.
و هر گاه بنده تدبیر امورش را به مدبر حقیقى یعنى خداوند واگذار کند مشکلات و مصائب دنیا براى او آسان مى‏ شود.
و هر گاه بنده مشغول به انجام اوامر خداوند و ترک نهى ‏هاى او شود وقتى براى مجادله و فخر کردن بر دیگران نمى ‏یابد.
سرکار خانم قیاسی در مورد قسم دوم و سوم این روایت توضیح دادند و گفتند:بعد از این که انسان خود را مالک چیزی ندانست باید کارهای خود را به خدابسپارد البته نه به این معنا که کاری انجام ندهد بلکه کار را انجام داده و امیدش به خداوند باشد ودر این حالت مشکلات بر او آسان می شود و دیگر این که همیشه به فکر انجام دستورات الهی باشد و کارهایش را برای رضای خداوند انجام دهد و همیشه این را به خاطر داشته باشد.

البته در بخش بعدی امام صادق علیه السلام خود نیز توضیح می فرمایند که خود را مالک ندانستن باعث می شود انسان راحت تر انفاق کند  خدا را مدبر حقیقی دانستن باعث می شود که مشکلات را به راحتی تحمل کنیم و اشتغال به اوامر و نواهی الهی باعث می شود از مجادله و فخرفروشی در امان باشیم.

ضرورت توجه به این نکات ارزنده برای طلاب بیش از سایرین است و طبق سفارش آیت الله قاضی (ره ) طلبه باید همیشه حدیث عنوان بصری را در جیب داشته باشد و هفته ای یکی دو بار آن را مطالعه کند.