یكی از استادان اخلاق، در خاطره ‏ای از آخرین ملاقات با استاد خود، علامه طباطبایی(ره) می‏گوید: آخرین جلسه‏ ای بود كه با گروهی از بزرگان، خدمت علامه رفتیم. حال ایشان خوب نبود.

به احترام جمع نشست، ولی حرف نمی‏زد. جلسه طول كشید. بعداز آن جلسه، حال ایشان بد شد و ایشان را به بیمارستان بردند. لحظات آخر عمر شریف علامه بود كه به ملاقات ایشان رفتیم.

ما كه از اتاق بیرون آمدیم، از قول خانم ایشان نقل كردند كه لحظه مرگ، ایشان چشم‏ها را باز كرد و به گوشه‏ ای خیره شد و آن گاه سه مرتبه فرمود:

«توجه! توجه! توجه!» و از دنیا رفتند.

این جمله، یادآور نصیحت همیشگی ایشان بود كه شاگردان خود را به مراقبت و پاسبانی از حریم دل دعوت می‏كردند و آن را چون تخم سعادتی می‏دانستند كه می‏بایست در مزرعه دل كاشت.

منبع: سایت تبیان

ماه صفر دومین ماه سال هجری قمری است. این ماه برای جهان اسلام و تشیع مفهوم ویژه ای دارد و خاطره ساز است زیرا یادآور خاطره های مختلف و مصیبت بار می‌باشد.در 28 این ماه در سال 10 هجری رحلت بزرگ رهبر نجات بخش و سعادت آفرین جهان، یعنی پیامبر اسلام(صلی الله علیه وآله) رخ داد.

آن حضرت که در طی 23 سال مبارزه پیگیر با دشمنان دین و چهره های طاغوتی زمانش، لحظه ای از پای ننشست، و با همه مشکلات طاقت فرسا، و در شرایط دشوار، با انبوه دشمنان، ستیز کرد و سرانجام توانست ملتی وحشی و پراکنده را که در غرقاب جهل، خرافات و فساد و آلودگی غوطه‌ور بوده و با پستی، رذالت و جنگ و کشتار و غارت و ستم روبرو بودند، نجات دهد.

او چنین ملتی را، حکم‌فرمای قسمت اعظم جهان آباد و متمدن آن روز ساخت و به آنان آقایی و سروری بخشید و یک حکومت عدل و تقوی و یک جامعه توحیدی در سایه فرمان “الله"‌ پدید آورد.

عظمت و محبوبیت آن حضرت بدان سان بود که مرگ او مدینه را لرزاند و جهان اسلام آن روز را یکپارچه در سوگ و عزا فرو برد و به طوری که مردم، بسان مادران جوان مرده ناله می‌کردند و اشک می‌ریختند.

و نیز در همین روز، شهادت فرزندش، دومین پیشوای شیعه حسن بن علی(علیه السلام) رخ داد.

ادامه »

دومین ماه قمری ماه صفر است. صفر از ریشه «صفر» به معنی تهی و خالی است. از آنجا که مردم دوران جاهلیت با فرارسیدن ماه صفر به جنگ روی می‌آوردند و خانه‌ها خالی می‌ماند؛ از این رو به آن صفر گفته‌اند.

آغاز جنگ صفین در سال 37 قمری، آوردن سر مبارک امام حسین علیه السلام به دمشق، اربعین امام حسین علیه السلام، ولادت امام محمد باقر علیه السلام در سال 57 قمری، ولادت امام کاظم علیه السلام در سال 128 قمری، شهادت زید بن علی بن الحسین علیه السلام در سال 121 قمری، شهادت عمار بن یاسر و خزیمه بن ثابت ذو الشهادتین در جنگ صفین در سال 37 قمری، رحلت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم در سال 11 قمری، شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام در سال 50 قمری، شهادت امام رضا علیه السلام در سال 203 قمری و… از جمله حوادث این ماه است.

ماه حزن شیعیان

شیعیان إثنی عشری و محبان اهل بیت علیهم السّلام، ماه صفر را از ایام سوگواری سال می‌دانند. زیرا در ابتدای این ماه خانواده امام حسین علیه السلام و بازماندگان واقعه کربلا را به صورت اسیری وارد شام نمودند و آنان را در فشار روحی و روانی و مورد تحقیر و توهین قرار دادند، به طوری که یکی از فرزندان خردسال امام حسین علیه السلام، به نام رقیه (س)، بر اثر این سختی‌های طاقت فرسا، در دمشق به لقاءاللّه پیوست. هم چنین، بیستم این ماه، اربعین شهادت امام حسین علیه السّلام و یارانش در کربلا است.

بنا به روایت علمای شیعه و برخی از علمای اهل سنت، در 28 صفر، رحلت جانگداز رسول گرامی اسلام حضرت محمد صلّی اللّه علیه و آله و شهادت سبط پیامبر، حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام و در آخر این ماه، شهادت ثامن الحجج حضرت علی بن موسی الرضا علیه السّلام واقع شده است. بدین جهت، شیعیان این ماه را همانند ماه محرم، به سوگواری می‌پردازند. در بسیاری از مراسم‌ها و محافل مذهبی، دو ماه محرم و صفر را پشت سر هم گرامی می‌دارند و در آن‌ها به عزاداری مشغول می‌باشند.

آیا صفر ماه نحسی است؟

معروف است که ماه صفر ماه نحسی است، اما نظرات در این باره متفاوت است. علامه طباطبایی (ره) در باره سعادت و نحوست ایام می‌گوید: ما به هیچ وجه نمى‌توانیم بر سعادت روزى از روزها، و یا زمانى از ازمنه و یا نحوست آن اقامه برهان کنیم، چون طبیعت زمان از نظر مقدار، طبیعتى است که اجزا و ابعاضش مثل هم هستند و خلاصه یک چیزند، پس از نظر خود زمان فرقى میان این روز و آن روز نیست، تا یکى را سعد و دیگرى را نحس بدانیم، و اما عوامل و عللى که در حدوث حوادث موثرند، و نیز در به ثمر رساندن اعمال تاثیر دارند، از حیطه علم و اطلاع ما بیرونند، ما نمى‌توانیم تکه تکه زمان را با عواملى که در آن زمان دست در کارند بسنجیم، تا بفهمیم آن عوامل در این تکه از زمان چه عملکردى دارند، و آیا عملکرد آن‌ها طورى است که این قسمت از زمان را سعد مى‌کند یا نحس، و به همین جهت است که تجربه هم بقدر کافى نمى‌تواند راه گشا باشد، چون تجربه وقتى مفید است که ما زمان را جداى از عوامل در دست داشته باشیم، و با هر عاملى هم سنجیده باشیم، تا بدانیم فلان اثر، اثر فلان عامل است، و ما زمان جداى از عوامل نداریم، و عوامل هم براى ما معلوم نیست .

ادامه »

زید، پس از امام باقر- علیه السلام- بزرگترین فرزند امام سجاد- علیه السلام- به زهد و فضل، علم و ورع و سخاوت و شجاعت معروف بودند .

شیخ مفید از ابوالجارود و زیاد بن منذر روایت كرده است كه گفت : وارد مدینه شدم و از هر كس در مورد زید پرسیدم، پاسخ داد او حلیف القرآن است (یعنى پیوسته مشغول قرائت قرآن مجید است) .

او به منظور امر به معروف و نهى از منكر و احقاق حق و بازگرداندن خلافت به صاحبان اصلى آن، یعنى اهل بیت- علیم السلام- با شمشیر قیام كرد و همین خروج و قیام مسلحانه سبب شد عده اى گمان كنند كه او مردم را به خود دعوت مى كند؛ حال آنكه هدف او احیاى حكومت اسلامى به رهبرى ائمه هدى- علیهم السلام- بود .

زید بن على در تاریخ چهارشنبه، اول صفر سال 120 هجرى قیام خود را آغاز كرد .

سبب قیام وى بنا به نقل شیخ مفید این بود كه وى براى شكایت از خالد بن عبدالملك بن حرث، والى مدینه، نزد هشام بن عبدالملك- خلیفه اموى- رفت و مدتى در شام بود تا با وى ملاقات كند؛ ولى او اجازه ملاقات نمى داد .

زید هر بار نامه مى نوشت و مطلب خود را در آن ذكر مى كرد؛ ولى هشام در پایان نامه و در پاسخ او مى نوشت كه باید به سرزمین خود مدینه برگردد .

ادامه »

امام موسي صدر در روز 14 خرداد سال 1307 هجري شمسي در شهر مقدس قم ديده به جهان گشود. پدر ايشان مرحوم آيت الله سيد صدرالدين صدر، جانشين مرحوم آيت الله شيخ عبدالكريم حائري مؤسس حوزه علميه قم و از مراجع بزرگ زمان خود بود. جد پدري ايشان مرحوم آيت الله سيد اسماعيل صدر، جانشين مرحوم آيت الله ميرزا حسن شيرازي و مرجع مطلق زمان خود، و جد مادري ايشان مرحوم آيت الله حاج آقا حسين قمي، جانشين مرحوم آيت الله سيد ابوالحسن اصفهاني و رهبر قيام مردم مشهد بر عليه رضا خان بود.

امام موسي صدر پس از اتمام سيكل اول و بخش مقدمات علوم حوزوي، در خرداد سال 1322 رسما به حوزه علميه قم پيوست، و طي مدتي كوتاه، ضمن بهره گيري از محضر حضرات آيات سيد محمد باقر سلطاني طباطبايي، شيخ عبدالجواد جبل عاملي، امام خميني و سيد محمد محقق داماد، دروس دوره سطح را به پايان رسانيد. وي از ابتداي بهار سال 1326 وارد مرحله درس خارج گرديد، و تا اواخر پاييز سال 1338، يعني قريب سيزده سال تمام، از مدرسين بزرگ حوزه هاي علميه قم و نجف كسب فيض نمود. اساتيد اصلي دروس خارج ايشان در قم، حضرات آيات سيد حسين طباطبايي بروجردي، محقق داماد، صدر و سيد محمد حجت، و در نجف حضرات آيات سيد محسن حكيم، سيد ابوالقاسم خويي، شيخ حسين حلي و شيخ مرتضي آل ياسين بودند. امام موسي صدر

دروس فلسفي را نزد حضرات آيات سيد رضا صدر و علامه سيد محمد حسين طباطبايي در قم، و نزد آيت الله شيخ صدرا بادكوبه اي در نجف فرا گرفت.وستان اصلي هم بحث امام موسي صدر را در قم، حضرات آيات سيد موسي شبيري زنجاني، شهيد دكتر بهشتي، سيد عبدالكريم موسوي اردبيلي و شيخ ناصر مكارم شيرازي، و در نجف آيت الله شهيد سيد محمد باقر صدر تشكيل مي دادند.امام موسی صدر در طول زندگی حوزوی خود شاگردان برجسته ای را تربیت کرده است.معروف ترین آنان در ایران آیت الله شیخ یوسف صانعی از مراجع معظم امروز ، و در لبنان شهید عباس موسوی دبیر کل سابق حزب الله است.

ادامه »

شيخ مرتضي انصاري ( شيخ اعظم )

ولادت : 1214 ق . محل ولادت : دزفول .
وفات : 1281 ق . محل دفن : نجف .
محل تحصيل : دزفول ، كاشان ، كربلا ، نجف .
اساتيد : حضرات حاج ملا احمد نراقي ، شيخ حسين دزفولي ( عموزاده ) و …
شاگردان : آخوند ملا محمد كاظم خراساني ، ملا حسينقلي همداني ، ميراز محمد حسن شيرزاي و …
تأليفات : فرائد الاصول ( رسائل ) ، المكاسب و …

وجود شريفش از نسل جابر بن عبدالله انصاري بود . پدرش ، شيخ محمد امين ، در زمزمه ي علماي پرهيزكار و احياگران دين مقدس اسلام جاي داشت . وي از همان كودكي به تحصيل و فراگيري معارف حيات بخش اسلام عشق مي ورزيد و با جديت و تلاشي خستگي ناپذير ، تا پاسي از شب به مطالعه و تأليف دروس خود همت مي گمارد . استادش ملا احمد نراقي در مورد او مي گفت :

  استفاده اي كه من از وي بردم بيش از بهره اي بود كه او از من برد !  

آن قدر شوق فراگيري دانش وجودش را پر كرده بود كه حتي بعد از نمازهاي يوميه به جاي تعقيبات نماز ، مطالب درس و اشعار الفيه را مي خواند .

در توصيف او گفته اند كه در عبادت ، زهد و ورع در عصر خود كم نظير بود . همتي بلند و اخلاقي نيكو داشت . آيت الله ميرزا حبيب الله رشتي مي فرمود :

 شيخ سه چيز ممتاز داشت : علم ، رياست و تقوا . رياست را به ميرزا محمد حسن شيرازي داد ، علم را به من بخشيد و تقوا را با خود به قبر برد .  

يكي از شاگردان او نقل مي كند :  وقتي به مجلس درس شيخ در آمدم از مطالب و تقريراتش هيچ نمي فهميدم ، خيلي به اين حالت متأثر شده ، به حضرت امير عليه السلام توسل جستم . شبي در خواب خدمت آن حضرت رسيدم ، ايشان در گوش من ” بسم الله الرحمن الرحيم ” قرائت فرمود .

صبح چون در مجلس درس شيخ حاضر شدم ، درس را مي فهميدم . كم كم جلو رفتم . پس از چند روز به جايي رسيدم كه در آن مجلس صحبت مي كردم . آن روز پس از ختم درس ، خدمت شيخ رسيدم . وي آهسته در گوش من فرمود : ” آن كس كه ” بسم الله ” را در گوش تو خوانده تا ” و لاالضالين ” را هم در گوش من خوانده است !  

منبع : افلاكيان خاك نشين ، هيئت تحريريه ي مؤسسه ي فرهنگي مطالعاتي شمس الشموس ، ص 14،