مسافرت برای فرار از روزه چه حکمی دارد؟
که در ماه رمضان مسافرت مى‌‌کند در هر موردى که نماز را بايد شکسته بخواند نبايد روزه بگيرد. و در هر مورد که بايد نماز را چهار رکعتى (تمام) بخواند، مانند مسافرى که ده روز در يک محل قصد ماندن مى‌‌کند يا اينکه مسافرت شغل اوست، واجب است روزه را نيز به جا بياورد.
مسافرت در ماه رمضان هر چند براى فرار از روزه باشد جايز است. البته بهتر است به سفر نرود مگر اينکه سفر براى کار نيکو يا لازمى باشد.
سفر براى فرار از روزه
سوال: آيا مسافرت عمدى در ماه رمضان به قصد افطار و فرار از روزه گرفتن، جايز است؟
جواب: مسافرت در ماه رمضان اشکال ندارد، و در صورت مسافرت، ولو اينکه براى فرار از روزه باشد، افطار بر او واجب است.
سوال: كسى كه در ماه رمضان مسافرت كرده، آيا علاوه بر قضا، بايد كفّاره هم بدهد؟
جواب: خير، تنها قضاى روزه‌ها واجب است و كفّاره ندارد؛ ولى اگر قضاى روزه‌ها را تا ماه رمضان سال بعد به تأخير اندازد، به جهت تأخير، بايد براى هر روز يك مدّ طعام كفّاره بدهد.
روزه قضا و سفر در تنگى وقت
سوال: شخصى که روزه‌ى معينى بر عهده‌ى او مي‌باشد و يا اينکه چند روز قضا دارد و وقت آن ضيق شده است، مى‌‌‌تواند به سفر برود؟ و اگر در سفر است، آيا لازم است قبل از ماه رمضان از سفر مراجعت کند و روزه‌هايش را بگيرد؟
جواب: رفتن به سفر براى او اشکال ندارد و اگر در سفر است لازم نيست مراجعت کند که آن روز يا چند روز را روزه بگيرد؛ چون کسى که در سفر است، روزه از او برداشته شده است همانند ماه مبارک، و تفاوتى هم بين اقسام روزه نيست.
روزه قضا در سفر
سوال: آيا گرفتن روزه‌هاى قضا، در سفر صحيح است؟
جواب: خير، جايز نيست.
روزه مستحبى براى مسافر
سوال: آيا مسافر مى‌‌‌تواند روزه مستحبى بگيرد؟
جواب: خير، گرفتن روزه مستحبى در سفر جايز نيست؛ مگر در مدينه طيبه كه براى بر آورده شدن حاجت، مى‌‌‌تواند سه روز، روزه مستحبى بگيرد و احتياط آن است که روز چهار شنبه، پنج شنبه و جمعه را اختيار كند.
روزه طلاب در سفرهاى تبليغى
سوال: اگر يکى از طلاب علوم دينى قصد داشته باشد تبليغ را شغل خود قرار دهد، آيا با اين فرض مى‌‌‌تواند در سفر نماز خود را تمام بخواند و روزه هم بگيرد؟ اگر شخصى براى کارى غير از تبليغ و ارشاد يا امر به معروف و نهى از منکر مسافرت نمايد، نماز و روزهاش چه حکمى دارد؟
جواب: اگر عرفاً تبليغ و ارشاد يا امر به معروف و نهى از منکر شغل و کار او محسوب شود، در سفر براى انجام آن کارها حکم مسافرى را دارد که به‌خاطر شغل و کارش سفر مى‌‌کند، و اگر زمانى براى کارى غير از ارشاد و تبليغ مسافرت کرد، در آن سفر مانند ساير مسافران نمازش شکسته است و روزه او صحيح نيست.
مطابق با رساله ی اجوبه الاستفتاءات حضرت آیت الله العظمی خامنه ای / سوالات206الی 213
منبع سایت شهید آوینی
