وَلَوْ أَنَّهُمْ رَضُواْ مَآ ءَاتَهُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَقَالُواْ حَسْبُنَا اللَّهُ

سَيُؤْتِينَا اللَّهُ مِن فَضْلِهِ وَرَسُولُهُ إِنَّآ إِلَى اللَّهِ رَغِبُونَ‏

(سوره  توبه، آیه  59)

اگر آنان به آنچه خدا و پیامبرش به آنان داده ‏اند راضى

مى ‏شدند و مى ‏گفتندخداوند (و آنچه او صلاح بداند)

براى ما بس است، خدا و پیامبرش به زودى از فضل خود

به ما خواهند داد و ما تنها به پروردگار، راغب و امیدواریم،

(اگر چنین مى ‏گفتند، براى آنان بهتر بود).

در این آیه چهار مرحله مطرح شده است:

1- رضا و تسلیم به تقدیر الهى. «رضوا ما آتاهم اللَّه»

2- اظهار رضایت به زبان. «قالوا حسبنا اللَّه»

3- امید به فضل و كرم الهى. «سیؤتینا …»

4- بى ‏توجّهى به دنیا و رغبت به خداوند. «الى اللَّه راغبون»

(دقابقی با قرآن ، محسن قرائتی ،ص 305)