مادرش آلزایمر داشت …

پسرش بهش گفت مادر یه بیماری داری، باید بخاطر همین ببرمت آسایشگاه سالمندان …!

مادر گفت : چه بیماریی؟
پسر گفت: آلزایمر …
مادر گفت : چی هست ؟
پسر گفت : یعنی همه چیو فراموش میکنی …!
مادر گفت : مثل اینکه خودتم همین بیماریو داری …!
پسر گفت: چطور ؟؟؟
مادر گفت : انگار یادت رفته با چه زحمتی بزرگت کردم، چقدر سختی کشیدم تا بزرگ بشی … قامت خم کردم تا قد راست کنی …!

پسر رفت توی فکر …!

برگشت به مادرش گفت : مادر منو ببخش …
مادر گفت : برای چی ؟؟؟
پسر گفت : به خاطر کاری که میخواستم بکنم …
مادر گفت :
من که چیزی یادم نمیاد …!!!

از زكريا بن ابراهيم، گويد: من نصرانى بودم و مسلمان شدم و به حج رفتم و خدمت امام صادق (ع) رسيدم و به آن حضرت گفتم: به راستى من به كيش ترسايان بودم و از روى حقيقت مسلمان شدم، فرمود:
در اسلام چه خوبى ديدى و چه دليلى را در اسلام ديدى كه آن را بر ترسائى برگزيدى؟ گفتم: قول خدا عز و جل را (52 سوره شورى): «نبودى كه تو بدانى چيست كتاب و ايمان؟ ولى ما آن را نورى ساختيم كه هر كه را خواهيم بدان رهبرى كنيم (يعنى خدا هدايت را بدل من انداخت و مرا هدايت و رهبرى و توفيق مسلمانى داد چنانچه از اين آيه استفاده مى‏شود) فرمود: به راستى كه خدا تو را هدايت كرده است، سپس فرمود: تا سه بار خداوند او را هدايت فرما بپرس از هر چه خواهى اى پسر جانم.
گفتم: پدر و مادرم و فاميلم همه ترسا هستند و مادرم نابينا است، من با آنها باشم و در ظرف آنها غذا بخورم؟

ادامه »

امام صادق علیه السلام فرمودند:

مردى نزد پيغمبر آمد و گفت:

يا رسول اللَّه، به كه احسان كنم؟

فرمود: به مادرت، گفت سپس به كه؟

فرمود: به مادرت ، گفت: پس از آن به كه؟

فرمود: به مادرت ، گفت: سپس به كه؟

فرمود: به پدرت.

منبع : کتاب :اصول کافی  ، نوشته : محمد بن یعقوب کلینی ، ترجمه : محمد باقر کمره ای ، ج 4 ، ص 471