ما هم می تونیم مثل شطیطه باشیم؟
فکر می کنید چقدر از کارهامون مورد تایید امام زمان (عج) هست ؟
فکر می کنید اگه یه موقع چیزی رو برای امام علیه السلام بفرستیم
از ما می پذیرند ؟
فکر می کنید وقتی از دنیا رفتیم امام علیه السلا م در مراسم تشییع
جنازه ما شرکت می کنند ؟
چقدر سعی می کنیم امام علیه السلام رو از خودمون راضی کنیم ؟
اگه بخوایم و تلاش کنیم میشه مثل خیلی از افراد که این کار رو کردند .
مثل خانم گرانقدری به نام شطیطه
شطیطه نیشابوری از زنان مؤمن و پرهیزکار شیعه است . علامه مجلسی
در بحارالانوار می نویسد : شیعیان نیشابور به عادت هر ساله ، یکی از شیعیان
را نزد امام فرستادند تا مسائل شرعی خود را بپرسند و نیز خمس خویش را
تقدیم امام کنند .
در یک سال ، ابوجعفر محمد بن ابراهیم نشابوری را خدمت امام موسی بن
جعفر علیه السلام فرستادند . شطیطه نیز یک درهم و یک پارچه که به دست
خود رشته بود و چهار درهم بیش ارزش نداست ، آورد .
ابوجعفر گفت : من خجالت می کشم که این ناقابل را به خدامت امام ببرم .
شطیطه گفت : آن چه بر ذمه من هست همین مقدار است و نباید در عمل
به حکم خدا ، حیا کرد .
ابوجعفر در مدینه خدمت امام رسید . امام ضمن پاسخ گویی به سئوالات فرمود :
” درهم شطیطه را بیاور . ”
او کیسه را آورد و حضرت دست در کیسه کردند و در هم و پارچه شطیطه را
برداشتند و فرمودند :
سلام مرا به شطیطه برسان و این چهل درهم و پارچه را به او بده و بگو پارچه
را کفن خود قرار بدهد ؛ زیرا از روز رسیدن ابوجعفر تا نوزده روز زنده خواهد بود .
از آن چهل درهم ، شانزده درهم خرج زندگی اش کند و 24 درهم را برای مخارج
کفن و دفن خود نگه دارد .
بعد از رحلت آن زن امام موسی جعفر علیه السلام برای تشییع جنازه او آمد و
بر او نماز گزارد و مقداری از تربت امام حسین علیه السلام را در قبر او ریخت و
بعد از مراسم تدفین ،سوار بر مرکب خویش شد که برود . فرمود:
من و همه امامان معصوم علیهم السلام بر خود لازم می دانیم در تشییع جنازه
شیعیان خود شرکت کنیم در هر شهری که باشند و پس شما سعی کنید
تقوای الهی داشته باشید .
( برای ریحانه ، محمد اکبری ، ص 67)
یا صاحب الزمان ! خطا کاریم ،شما ضمانت ما را بکنید
یا صاحب الزمان ! کمک کنید تا شیعه واقعی شما باشیم
یا الله ! از سر تقصیراتمان درگذر