فکر می کنید چقدر از کارهامون مورد تایید امام زمان (عج) هست ؟

فکر می کنید اگه یه موقع چیزی رو برای امام علیه السلام بفرستیم

از ما می پذیرند ؟

فکر می کنید وقتی از دنیا رفتیم امام علیه السلا م در مراسم تشییع

جنازه ما شرکت می کنند ؟

چقدر سعی می کنیم امام علیه السلام رو از خودمون راضی کنیم ؟

اگه بخوایم و تلاش کنیم میشه مثل خیلی از افراد که این کار رو کردند .

مثل خانم گرانقدری به نام شطیطه

شطیطه نیشابوری از زنان مؤمن و پرهیزکار شیعه است . علامه مجلسی

در بحارالانوار می نویسد : شیعیان نیشابور به عادت هر ساله ، یکی از شیعیان

را نزد امام فرستادند تا مسائل شرعی خود را بپرسند و نیز خمس خویش را

تقدیم امام کنند .

در یک سال ، ابوجعفر محمد بن ابراهیم نشابوری را خدمت امام موسی بن

جعفر علیه السلام فرستادند . شطیطه نیز یک درهم و یک پارچه که به دست

خود رشته بود و چهار درهم بیش ارزش نداست ، آورد .

ابوجعفر گفت : من خجالت می کشم که این ناقابل را به خدامت امام ببرم .

شطیطه گفت : آن چه بر ذمه من هست همین مقدار است و نباید در عمل

به حکم خدا ، حیا کرد .

ابوجعفر در مدینه خدمت امام رسید . امام ضمن پاسخ گویی به سئوالات فرمود :

” درهم شطیطه را بیاور . ”

او کیسه را آورد و حضرت دست در کیسه کردند و در هم و پارچه شطیطه را

برداشتند و فرمودند :

سلام مرا به شطیطه برسان و این چهل درهم و پارچه را به او بده و بگو پارچه

را کفن خود قرار بدهد ؛ زیرا از روز رسیدن ابوجعفر تا نوزده روز زنده خواهد بود .

از آن چهل درهم ، شانزده درهم خرج زندگی اش کند و 24 درهم را برای مخارج

کفن و دفن خود نگه دارد .

بعد از رحلت آن زن امام موسی جعفر علیه السلام برای تشییع جنازه او آمد و

بر او نماز گزارد و مقداری از تربت امام حسین علیه السلام را در قبر او ریخت و

بعد از مراسم تدفین ،سوار بر مرکب خویش شد که برود . فرمود:

من و همه امامان معصوم علیهم السلام بر خود لازم می دانیم در تشییع جنازه

شیعیان خود شرکت کنیم در هر شهری که باشند و پس شما سعی کنید

تقوای الهی داشته باشید .

( برای ریحانه ، محمد اکبری ، ص 67)

یا صاحب الزمان ! خطا کاریم ،شما ضمانت ما را بکنید

یا صاحب الزمان ! کمک کنید تا شیعه واقعی شما باشیم

یا الله ! از سر تقصیراتمان درگذر