پیامبر اسلام صلی الله و علیه و آله فرمودند :” من کثر عفوه مد فی عمره” یعنی ؛ کسی که عفو‌ش افزون گردد عمرش طولانی می‌شود.

در این روایت خداوند عفو و گذشت را عامل افزایش عمر معرفی کرده است و همانطور که می دانیم نمونه ی بخشش حضرت یوسف علیه السلام هستند که با این که برادران قصد گشتن ایشان را داشتند ولی در موقع روبرو شدن با برادرها از خطای ایشان گذشت و آن ها را عفو کرد.

حالا سئوال مطرح می شود که ما درچه مسائلی حق عفو کردن را داریم ؟

در پاسخ باید گفت عفو و گذشت ، نسبت به حقوق شخصی است نه حقوق اجتماعی .

کسی که در اجتماع مرتکب خطایی می شود و به اجتماع و یا تعدادی از افراد اجتماع آسیب می رساند و لازمه ی خطای او مجازات شدن است را به راحتی نمی توان بخشید و معمولاً باید مجازات شوند.

پس بخشش و عفو نسبت به امور شخصی است نه اجتماعی.

(گزیده ای از سخنرانی حاج آقا اخوان )