امالى از حضرت امام محمّد باقر از جابر بن عبد اللَّه انصارى از پيغمبر معظم اسلام صلى اللَّه عليه و آله روايت مي كند كه فرمود:

موقعى كه روز قيامت فرا ميرسد دخترم فاطمه در حالى مى‏ آيد كه بر يكى از ناقه‏ هاى بهشتى سوار است و از دو پهلوى آن ناقه حريرهاى بهشتى آويزان، مهار آن از مرواريد تر، پاهايش از زمرد سبز، دم آن از مشك ناب، ديدگانش از درّ و ياقوت سرخ خواهد بود.

قبه ‏اى از نور بر پشت آن ناقه نصب شده كه اندرون آن از بيرون آشكار، وسط آن حاوى عفو پروردگار و بيرون آن رحمت خداى رحيم است.

فاطمه تاجى از نور بر سر دارد كه داراى هفتاد پايه باشد، هر پايه ‏اى از آن به وسيله يك مرواريد مرصع و نظير يك ستاره‏اى درخشان خواهد بود.

از طرف راست و چپ فاطمه عليها السّلام هر كدام هفتاد هزار ملك خواهد بود.

جبرئيل كه در آن موقع مهار ناقه حضرت فاطمه را گرفته است با صداى بلند خواهد گفت: چشمان خود را ببنديد تا فاطمه دختر حضرت محمّد صلى اللَّه عليه و آله عبور نمايد.

در آن روز هيچ پيغمبر و رسول و صديق و شهيدى نيست مگر اينكه ديدگان خويشتن را مي بندند تا اينكه حضرت زهراء از صحراى محشر عبور نمايد.

هنگامى كه آن بانو بزير عرش پروردگار ميرسد از آن ناقه فرود مى‏ آيد و مي گويد:

اى پروردگار من! ما بين من و آن افرادى كه در حق من ظلم نمودند و فرزندان مرا شهيد كرده‏ اند قضاوت كن.

آنگاه از طرف خداى رؤف ندا مي رسد: اى حبيبه و فرزند رسول من از من بخواه تا بتو عطا نمايم. شفاعت كن تا من بپذيرم. بعزت و جلال خودم كه امروز ظلم و ستم هيچ ستمگرى از نظر من محو نخواهد شد.

در همين موقع است كه حضرت زهراء مي گويد: بار خدايا! فرزندان، شيعيان، دوستان، و دوستان دوستان فرزندان مرا به من ببخش! آنگاه از طرف پروردگار جهان منادى ندا مي كند: فرزندان، شيعيان، دوستان، و دوست دوستان ذريه فاطمه كجايند؟ ايشان عموما در حالى كه ملائكه رحمت پروردگار آنان را احاطه كرده باشند ميايند. سپس فاطمه اطهر جلو ميرود تا ايشان را داخل بهشت مي نمايد.

زندگانى حضرت زهرا عليها السلام ( ترجمه جلد 43 بحار الأنوار) / ترجمه نجفى، ص: 240