قاسم ، پسر عموی حسین است ، پیشوای شهیدان ، داماد زینب است ، بانوی بانوان
جعفر طیار برادر بزرگ علی است و عموی عالی قدر حسین .
فرمانده سپاه رسول خداست در جهاد با روم ، جهادی که در
تاریخ اسلام به جهاد “موته ” نامیده شده است . جعفر در این
جهاد جانبازی ها کرد و آن قدر کوشید تا شهید گردید .
پسرش محمد در پیشگاه عمو ، امیرالمومنین ، در جهاد صفین
جانبازی کرد تا شهید شد .
نوبت به قاسم رسید . قاسم پسر محمد است ،شهید صفین و
نواده جعفر است ، شهید موته و خود شهید کربلاست .
قاسم ، پسر عموی حسین است ، پیشوای شهیدان ، داماد
زینب است ، بانوی بانوان. پسر عمو و دختر عمو دو همسر باوفا ،
همراه حسین به کربلا آمدند . شوهر به شهادت رسید و زن به
اسارت . قاسم قهرمان میدان جنگ بود ، دلاور بود ، نیرومند بود .
روز شهادت جان فشانی کرد و چنان دلیری از خود نشان داد
که کمتر دیده شده بود .
یاران حسین علیه السلام از جنگ نمی هراسیدند ؛ چون
حسین نمی هراسیدند ، شهادت را استقبال می کردند ؛
چون حسین چنین بود . پیشگاه هر گونه باشد ، پیرو، همان
گونهخواهد بود . سرباز از افسر می آموزد ، شجاعت را ،
رشادت را، انسانیت را .
قاسم در میدان شهادت جانبازی کرد و شمشیر زد ، سوارکاران
و پیادگانی از سربازان یزید را به دوزخ فرستاد . هنگامی که سر
تا پا مجروح و زخم دیده و آغشته به خون گردید و رمقی نمانده
بود ، یزیدیان گرداگردش را گرفتند و شهیدش ساختند.
( پیشوای شهیدان ، آیت الله سید رضا صدر ، ص 390 )