مقام معظم رهبری مد ظله العالی :
راز ماندگاری این انقلاب، اتکای به ایمانهاست؛ اتکای به خداست.
بیانات در دیدار فرمانده و پرسنل نیروی هوایی ارتش ۱۳۸۸/۱۱/۱۹
مقام معظم رهبری مد ظله العالی
«دشمنان ما که حاضرند برای خاطر تشفّی قلبهای سیاه و تاریکشان،شب
را روز، و روز را شب جلوه بدهند، کشور را متّهم میکنند به دیکتاتوری و این
حرفها. زمان امام (رضوان‌الله‌علیه) هم میگفتند، اوایل انقلاب هم میگفتند:
«دیکتاتوری نعلین». نعلین اصلاً قابل دیکتاتوری نیست! طبیعت نعلین
طبیعت دیکتاتوری نیست؛ آن طبیعت چکمه است که طبیعت دیکتاتوری
است. امام فرمود که ولایت فقیه جلوی دیکتاتوری را میگیرد؛ این فرمایش
امام بود و خیلی حرف عمیق و پُرمغزی است؛ واقع قضیّه هم همین است.
انتخابات از جمله‌ی چیزهایی است که بحمدالله [در جمهوری اسلامی]
هست. ما این‌همه هم انتخابات داشته‌ایم [امّا] دشمنان ما هم دریغ
نکردند از اینکه بگویند اینجا دیکتاتوری است. [درحالی‌که] دیکتاتورهای
منطقه رفیقهای خودشان هستند و بر سرِ خوان غارت و یغمای ملّتها
با هم شریکند و سهیمند، به آنها چیزی نمیگویند -مثل همین دولتهایی
که مشاهده میکنید و می‌بینید و میدانید- امّا جمهوری اسلامی را متّهم
میکنند. اگر انتخابات نبود، این دیگر تهمت نبود [بلکه] واقعیّت میشد؛ یعنی
اگر حقیقتاً از مردم این حق گرفته میشد، حرف دشمن راست درمی‌آمد.»
بیانات در دیدار ائمه جمعه سراسر کشور، ۱۳۹۴/۱۰/۱۴
مقام معظم رهبری مد ظله العالی
«در سال ۸۸ یک حرف منکر و مستنکَری(۱) را آمدند مطرح کردند که
تقلّب شده است و باید این انتخابات برهم بخورد؛ حالا مردم چقدر
شرکت کردند؟ چهل میلیون! چهل میلیون [نفر از] مردم شرکت کردند
در یک انتخاباتی و رأی دادند به کاندیداهای مختلف، نامزدهای مختلف؛
این آقایان به ادّعای تقلّب [این را گفتند]. البتّه بنده با اینها خیلی مماشات
کردم -حالا کارهای جزئی‌ای که انجام گرفت طولانی است- مماشات کردیم،
حرف زدیم، گفتیم بیایید، بگویید بروند صندوقها را نگاه کنند؛ هر تعداد صندوقی
که شما میخواهید. اعتناء نکردند، گوش نکردند؛ بنا بر این نبود که زیر بار این حرف
حق بروند؛ زیر بار حرف حق نرفتند و برای مملکت خسارت درست کردند. من نمیدانم
بنا است که این خسارتهایی که در سال ۸۸ بر ما وارد شد کِی جبران بشود؟ واقعاً نمیدانم!
هنوز جبران نشده.»
۱) زشت، ناپسند، ناخوشایند
بیانات در دیدار ائمه جمعه سراسر کشور، ۱۳۹۴/۱۰/۱
اطلاع از احکام که در قالب فتوا بیان می‌گردد، به ویژه در هر موضوعی که انسان با آن سر و کار دارد، لازم، ضروری و حتی واجب است، چرا که وقتی مسلمان احکام را ندانست، به اجتهاد خودش عمل میکند و البته شیاطین جنّ و انس (دشمنان) نیز این فرصت را برای رخنه و ایجاد انحراف و اعوجاج، غنیمت می‌شمرند.
مجالس عزادای سیدالشهداء امام حسین علیه السلام، باید هر چه خالصانه‌تر، معظم‌تر، با شکوه‌تر و مؤثرتر برگزاری گردد؛ بدیهی است که تحقق این مهم و توفیق به این عبادت، میسر نخواهد بود، مگر با علم، اطلاع و عمل به احکام.
برخی از عوام، گمان میکنند که اگر مراجع معظم و فقهای دین، در چگونگی عزاداری، عملی را حرام یا مکروه اعلام داشتند، خلاف آن عمل کردن، موجب قرب بیشتر می‌شود! لذا اصرار دارند که حتماً راه را کج روند و آن چه امر یا توصیه شده که نکنید را انجام دهند! تردیدی نیست که بر این اندیشه و رفتار عوامانه، فط نفس و القائات شیطانی حاکم است و نه خلوص برای خدا و احیای دین؛ و نه شناخت و محبت سیدالشهداء علیه‌السلام و اهتمام برای زنده و پویا نگه‌داشتن راه او. ندید وقتی مراجع فرمودند که قمه زدن وهن اسلام و موجب بهانه جویی دشمنان و ضد تبلیغ آنها علیه تشیع و شیعه می‌شوند، لذا حرام است، چگونه یک عده (که برخی قبلاً قمه نمی‌زدند)، اصرار در انجام این خلاف شرعی و عقلی نمودند؟!
فتاوا در خصوص عزاداری بسیار است که نمی‌شود تمامی آنها را درج نمود، اما در ذیل بخشی از آنها به سند پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار مقام معظم رهبری در قالب سؤال و جواب، ایفاد می‌گردد:
1- صدمه وارد کردن به بدن در حد کوبیدن سر به دیوار، چنگ زدن به صورت، به صورت زدن، سینه‌زنی تا حدی که سینه‌ها -ولو جزئی- آسیب ببیند و یا اینکه از بدن خون جاری شود، چه حکمی دارد؟
ج: عزاداری به شیوه‌ی مرسوم و سنّتی از اعظم قربات الی الله تعالی و موجب اجر و ثواب است، لکن باید از هرگونه کاری که موجب وهن مذهب باشد، پرهیز شود. همچنین هر عملی که ضرر قابل توجهی برای انسان داشته باشد، حرام است.
۲ - راه‌اندازی دستههای عزاداری در ساعات پایانی شب در خیابان‌ها و محله‌ها چه حکمی دارد؟
ج: به راه انداختن دستههای عزاداری برای سیّدالشهدا و اصحاب ایشانعلیهم‌السّلام و شرکت در امثال این مراسم امر بسیار پسندیده و مطلوبی است و از بزرگ‌ترین اعمالی است که انسان را به خداوند نزدیک میکند، ولی باید از هر عملی که باعث اذیت دیگران می‌شود و یا فی نفسه از نظر شرعی حرام است، پرهیز گردد.
سیدحسن نصرالله، دبیر کل حزب‌الله لبنان با حضور در برنامه‌ی «حدیث الساعه» شبکه‌ی المنار با اشاره به تأثیر مذاکرات هسته‌ای ایران و ۱+۵ در تحولات سوریه گفت: «در زمان مذاکرات، آمریکایی‌ها گمان می‌کردند که می‌توانند با ایران بر سر سوریه معامله کنند. بدان معنا که امتیازی به ایران بدهند و این کشور را از جنگ سوریه دور کنند. اما این انتظار به بار ننشست و به اعتراف آمریکایی‌ها این مذاکرات فقط هسته‌ای بود.» وی همچنین درباره‌‌ی فاجعه‌ی کشتار حاجیان در منا و نحوه‌ی مدیریت مراسم حج، تغییر دیدگاه‌های کشورها در قبال سوریه، نقش روسیه در منطقه، جنگ با رژیم صهیونستی، اوضاع داخلی یمن و بحرین و دخالت بیگانگان در امور داخلی لبنان سخن گفت. بخش‌هایی از این گفت‌وگو به گزینش KHAMENEI.IR تقدیم مخاطبین محترم می‌شود:
* فاجعه‌ی منا به علت بی کفایتی و سوء مدیریت آل سعود
فاجعه‌ی منا برای هر انسانی دردناک بود. البته برای مسلمانان سخت‌تر بود به‌ویژه اینکه این افراد در سرزمینی مقدس حضور داشتند و یکی از واجبات دینی را انجام می‌دادند. در این فاجعه در حدود ۷۰۰ نفر جان باختند و ۹۰۰ نفر مجروح شدند و شماری هم مفقود هستند که مشخص نیست مجروحند و یا جان باخته‌اند.
این فاجعه بسیار بزرگ بود و نمی‌توان آن را محدود عنوان کرد. اما نکته‌ی مهم آن‌که پیگیری این مسئله نباید از حوادث منطقه و تنش‌ها و درگیری‌های سیاسی متاثر شود و حقوق حجاجی که جان باخته‌اند و یا مجروح شده‌اند ضایع شود. نظام سعودی باید مسئولیت این فاجعه را بر عهده بگیرد و این یک موضوع کاملا منطقی است. این سعودی است که اداره حج را به عهده دارد و نمیتواند کس دیگری را در پذیرش مسئولیت با خود مشارکت دهد. اینکه حجاج مسئول معرفی
در سال ۱۹۹۰ تراکم جمعیت در منا رخ داد که در اثر آن ۱۴۲۶ نفر از حجاج جان خود را از دست دادند که علت فوت بیشتر آنها خفگی بود. در سال ۲۰۰۴ تعداد ۲۴۴ نفر از حجاج در روز اول رمی جمرات جان خود را در منا از دست دادند. در سال ۲۰۰۶ تراکم جمعیت حجاج بر روی پل جمرات در دومین روز ایام تشریق ۳۴۰نفر جان خود را از دست دادند. این چگونه اداره‌ی مراسمی است؟
شوند و گفته شود که آنها عامل تراکم جمعیت بوده‌اند و یا به دستورات گوش نکرده‌اند ساده کردن مسئله است. کسی که اداره مراسم را بر عهده دارد باید برای تراکم جمعیت حجاج هم فکری می‌کرد. در سال ۱۹۹۰ تراکم جمعیت در منا رخ داد که در اثر آن ۱۴۲۶ نفر از حجاج جان خود را از دست دادند که علت فوت بیشتر آنها خفگی بود. در سال ۲۰۰۴ تعداد ۲۴۴ نفر از حجاج در روز اول رمی جمرات جان خود را در منا از دست دادند. در سال ۲۰۰۶ تراکم جمعیت حجاج بر روی پل جمرات در دومین روز ایام تشریق ۳۴۰نفر جان خود را از دست دادند. این چگونه اداره‌ی مراسمی است؟ باید طی این سال‌ها علت این حوادث مشخص میشد و از بروز دوباره آنها جلوگیری میشد.
فاجعه‌های پی در پی نشان می‌دهد که مشکلی جدی در اداره، برنامه‌ریزی و مقدمات اجرایی وجود دارد. در مورد فاجعه اخیر باید تحقیق صورت گیرد. باید کمیته تحقیقی تشکیل شود که نمایندگانی از کشورهایی که در این فاجعه آسیب دیدند به‌ویژه کشورهایی که بیشترین آسیب‌دیدگان را دارند مثل ایران و مغرب در آن نمایندگانی داشته باشند تا اطمینان حاصل کنند که تحقیق بصورت علمی و دقیق انجام می‌شود و کسی قصد پوشاندن حقایق را ندارد.
باید در سازمان همکاری اسلامی در خصوص موضوع برگزاری مراسم حج بحث و بررسی شود و در این خصوص تجدید نظر صورت گیرد. در این مورد دو طرح وجود دارد:
اول اینکه اداره حج به نهادی اسلامی واگذار شود که بی شک سعودی با آن مخالفت خواهد کرد.
و دوم اینکه این نهاد بر برگزاری مراسم نظارت داشته باشد. بدان معنا که برگزاری مراسم به دست سعودی باشد اما شورایی از سازمان همکاری اسلامی با حضور نمایندگان کشورهایی که دارای شمار بیشتر حجاج هستند مانند ایران، ترکیه، اندونزی و مصر بر آن نظارت کنند. اینکه نظام سعودی بخواهد با حضور یک یا چند کشور اسلامی در این کمیته تحقیق مخالفت کند هیچ دلیلی ندارد بخصوص با وجود فجایعی که باعث جان باختن انسان‌های زیادی شده است.
بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم
بعد از تعطیلی طولانی، امروز مباحثه‌ی خودمان را شروع می کنیم؛ لکن دلهای ما پر از اندوه و پر از غم است به‌خاطر این حادثه‌ی تلخی که در منا اتّفاق افتاد و به‌معنای واقعی کلمه عید را عزا کرد. هر سال در موسم حج، مثل این روزهایی که اعمال حج و مناسک حج تمام شده است، کشور در یک شادی عمومی قرار دارد؛ حاجی‌ها برمیگردند، خانواده‌ها خوشحالند؛ پدرانشان، فرزندانشان، همسرانشان می‌آیند؛ خانواده‌ها خوشحالی می کنند که [حاجیانشان] آمدند، حج گزاشتند، موفّق شدند. هر سال این‌جور است؛ اوقات شادی است. امسال این اوقات شادی تبدیل شده به اوقات غم. در بسیاری از استانهای کشور، عدد کشته‌شدگان و جانباختگان بالا است و جنازه‌ها را باید بیاورند؛ دلها واقعاً در این ایّام داغدار است. خب انسان نمیتواند لحظه‌ای خود را از این غم فارغ بداند و دائم در این چندروزه این غم در دلهای ما و دیگران سنگینی میکند. آنچه حالا نتیجه باید گرفت، این است که مسئولیّت این حادثه‌ی سنگین و این فاجعه‌ی بزرگ بر دوش حکّام عربستان است؛ باید مسئولیّتشان را قبول کنند نسبت به این قضیّه، اینکه فرافکنی کنند و دائم این [و آن] را متّهم کنند و مدام خودشان از خودشان تعریف کنند کارهایی نیست که به جایی برسد؛ این فعّالیّتهای عقیمی است. بالاخره دنیای اسلام سؤال دارد. بیش از هزار کشته از کشورهای مختلف اسلامی در یک حادثه‌ای، شوخی است؟ از کشور ما هم خدا میداند چند صد کشته! حالا مفقودین هنوز معلوم نیست کجا هستند؛ ممکن است عدّه‌ی بسیاری از اینها [جزو] جانباختگان باشند. چند صد کشته در یک حادثه -حادثه‌ی حج- چیز کوچکی است؟ شوخی است؟ دنیای اسلام باید برای این فکر کند؛ و اوّلین مطلب هم همین است که سعودی‌ها باید بپذیرند مسئولیّت خودشان را، و به لوازم این پذیرشِ مسئولیّت باید عمل بشود. اینکه به جای عذرخواهی از امّت اسلامی و به جای عذرخواهی از خانواده‌ها، شروع کنند مدام همین‌طور حرف زدن به این و آن و متّهم کردن و مانند اینها، راه به جایی نخواهد برد و ملّتها به‌طور جدّی دنبال میکنند؛ این قضیّه فراموش نخواهد شد. امیدواریم ان‌شاءالله خداوند خیرْ مقدّر کند.
