دنبال مطلبی می گشتم که به عنوان نصیحتی از امام خمینی (ره) به طلاب  بنویسم ،

 دیوان امام خمینی (ره ) را ورق می زدم که چشمم به این شعر زیبا افتاد ،

 وقتی آن را خواندم دیدم برای ما بهترین نصیحت است .

امیدوارم بتوانیم از فرصت های عمر بهترین استفاده ها را بکنیم

 و در پیری حسرت نخوریم که جوانی را بی هیچ حاصلی از دست داده ایم .

و همچنین علومی که می آموزیم برای ما حجابی نشود که ما را از بندگی خداوند دور کند.

عمری گذشت در غم هجران روی دوست

مرغم درون آتش و ماهی درون آب

حالی نشد نصیبم از این رنج و زندگی

پیری رسید وقت بطالت پس از شباب

از درس و بحث مدرسه ام حاصلی نشد

کی می توان رسید به دریا ازاین سراب ؟

هر چه فراگرفتم و هر چه ورق زدم

چیزی نبود  و غیر حجابی ، پس از حجاب

هان ای عزیز ! فصل جوانی به هوش باش

در پیری از تو هیچ نیاید به غیر خواب

این جاهلان که دعوی ارشاد می کنند

در خرقه شان به غیر منم تحفه ای میاب

ما عیب و نقص خویش و کمال و جمال غیر

پنهان نموده ایم چو پیری پس خضاب

دم در نیار و دفتر بیهوده پاره کن

تا کی کلام بیهده ، گفتار ناصواب ؟

( شرح و تفسیر و موضوع بندی دیوان امام خمینی (ره) ، قادر فاضلی ، ص 44)