زندگینامه شهید محمد منتظرقائم(عج)

هم محمد بود، هم منتظر قائم(عج).

مقام معظم رهبري:

براي اينكه باز هم بيشتر نسبت به خون جوشيده اين شهيد عزيز عرض ارادتي به سهم خودم كرده باشم , اين جمله و اين نكته را عرض كنم كه شهادت اين برادر در آن كوير سوزنده اي كه مدفن كفار نظامي دشمن ما شد , يك معناي اين مفهوم سمبليك مي تواند اين باشد كه ما جز به بهاي خون و جز با سرمايه شهادت و جانبازي امكان ندارد كه بتوانيم در برابر جهازات صنعتي مخوف كه بيشتر تلاش و كوشش را متاسفانه براي ايجاد ابزار تخريب به كار برده تا ابزار سازنده, مقاومت كنيم در همان ميداني كه متجاوزان و دزدان آمريكايي در زير تلي از خاكستر مدفون مي شوند برادر شهيد عزيز ما , محمد منتظرقائم خونش ريخته مي شود و نمودي از شجاعت مي شود… ما به وجود چنين عناصر بزرگ و عزيز , چنين روح هاي فداكار و دلهاي آشنا با خدا افتخار مي كنيم و اين جمله اي است كه امام فرمودند من افتخار مي كنم به داشتن چنين جوانهايي و يقينا براي يك ملت و يك انقلاب و براي خانواده هاي شهيدپرور مايه افتخار است چنين عناصري و خوشبختانه يك چنين نسلي در اين انقلاب پاگرفته است .

ادامه »

در آستانه سالروز شهادت امام صادق(علیه السلام) و تشییع و تدفین شهدای غواص در سراسر کشور بار دیگر موج استقبال از این شهدا در شبکه‌های اجتماعی آغاز شده است.

یکی از عکس‌هایی که این‌روزها بین مردم پخش شده،‌تصویر تابوت یک شهید و جمله‌ایست که روی آن نوشته شده است: «پدرم را قانع کن چادر بپوشم.»

این عکس در صفحه مجازی بسیاری از کاربران اینستاگرام در حال انتشار است و با استقبال جالب کاربران مواجه شده است و هر کدام با افزودن یک جمله این موج را ادامه داده‌اند. این اتفاق پیش از این درباره تفحص و تشییع 175 غواص و خط شکن شهید نیز به راه افتاده بود.

همیشه جملات و درددل‌های نوشته شده نسل امروز جامعه ایرانی، خصوصاً جوانان روی تابوت شهدا داستان دیگری از درونیات آن‌ها را روایت کرده است. داستانی شخصی، خصوصی و دو نفره با یک شهید.

منبع : سایت شهید آوینی

چند سال پیش، برای انجام کاری قصد داشتم به خیابان فلسطین تهران بروم. لذا به همراه دوستم یک تاکسی دربست گرفتیم تا به مقصد برسیم. در راه، راننده تاکسی از بزرگراه شهید بابائی عبور کرد و راه را طولانی تر کرد. به او گفتم برادرجان، چرا از فلان خیابان نرفتی که راه نزدیک تر شود و راه را طولانی کردی. راننده تاکسی پاسخ داد: « حاج آقا من عادت دارم. هر مسیری که بخواهم بروم از بزرگراه شهید بابائی میروم. زیرا شهید بابائی را خیلی دوست دارم » و شروع کرد به تعریف کردن از شهید بابائی و درانتها گفت: « از خدا فقط یک چیز می خواهم و آن این است که یک روز یکی از اعضای خانواده شهید بابائی را از نزدیک ببینم. »

در این لحظه دوستم مرا به راننده معرفی کرد. آن راننده بلافاصله ماشین را نگه داشت و پیاده شد، مرا در آغوش گرفت و روبوسی کرد و شروع به گریستن کرد. سپس ادامه داد:

« من در پایگاه امیدیه، در دژبانی خدمت میکردم. یک روز در پایگاه در حال نگهبانی بودیم که اطلاع دادند سرهنگ بابائی برای بازدید می آیند. مدت زمان زیادی را به انتظار آمدن ایشان منتظر بودیم اما ایشان نیامدند. بعد از آن یکی از معاون های ایشان به همراه یک آدم ساده و بسیجی آمدند و خواستند وارد شوند. من، معاون را راه دادم اما از ورود آن بسیجی خودداری کردم. آن شخص گفت ایشان همراه من هستند (ظاهرا از قبل، شهید بابائی سفارش کرده بودند تا ایشان را معرفی نکنند). گفتم ایشان اجازه ورود ندارند اما بااین حال، آن بسیجی حرکت کرد تا به داخل برود که من گلنگدن اسلحه را کشیدم و فریاد زدم اگر پایت را داخل بگذاری شلیک می کنم.

درهمین گیر و دار، یکی از مسئولین پایگاه دوان دوان به سمت ما می آمد و فریاد میزد: بدبخت شدیم. بدبخت شدیم. زمانی که رسید، احترام محکمی گذاشت و کلی عذرخواهی کرد و بسیجی را به داخل فرستاد و او را به من معرفی کرد: سرهنگ عباس بابائی.

و گفت بعد از تمام شدن کارش می آید و حسابت را می رسد و یک مجازات حسابی در انتظارت است. بدبخت شدی.

بعد از پایان یافتن کار سرهنگ بابائی، ایشان بدون هیچ تنبیه و مجازاتی از پایگاه خارج شدند و رفتند. بعد از گذشت حدود ۱۰ روز، شخصی را به دنبال من فرستادند و خواسته بودند تا نزد سرهنگ بابائی بروم. من با ترس و لرز فراوان و با انتظار مجازاتی سخت، نزد ایشان رفتم اما درکمال ناباوری، ایشان به گرمی از من استقبال کرد، مرا تحویل گرفت. سپس حکمی تشویقی را امضا و به من داد و گفت: « یک ماه به مرخصی برو. شما وظیفه ات را خیلی خوب انجام دادی و این مرخصی پاداش وظیفه شناسی شماست. اگر همه سربازهای ما مثل شما بودند، ما هیچ مشکلی نداشتیم. »

منبع : سایت شهید بابایی

سالگرد شهادت سرلشکر خلبان شهید عباس بابایی گرامی باد 

۳۲ سال پیش در اول خردادماه ۱۳۶۲ محمد بروجردی،

فرمانده قرارگاه حمزه سیدالشهدا به خون خود غلطید.

آنچه در ادامه می خوانیم، خاطره ای است از دوران

حیات مادی اش:

در دفتر فرماندهی سر و صدا به حدی رسید که فرمانده

سپاه منطقه هفت از اتاقش بیرون آمد و جویای قضیه شد.

مسئول دفتر گفت:” این سرباز تازه از مرخصی برگشته

ولی دوباره تقاضای مرخصی داره".

فرمانده گفت:” خب! پسر جان تو تازه از مرخصی آمدی

نمیشه دوباره بری".

یک دفعه سرباز جلو آمد و سیلی محکمی نثار شهید

بروجردی کرد. در کمال تعجب دیدم شهید بروجردی

خندید و آن طرف صورتش را برد جلو و گفت:” دست

سنگینی داری پسر! یکی هم این طرف بزن تا میزان بشه".

بعد هم او را برد داخل اتاق. صورتش را بوسید و گفت:

“ببخشید، نمی دانستم این قدر ضروری است.می گم

سه روز برات مرخصی بنویسند".

سرباز خشکش زده بود و وقتی مسئول دفتر خواست

مرخصیش را با کارگزینی هماهنگ کند گوشی را از

دستش گرفت و گفت:"برای کی می خوای مرخصی

بنویسی؟برای من؟نمی خواد. من لیاقتش را ندارم".

بعد هم با گریه بیرون رفت.بعدها شنیدم آن سرباز

راننده و محافظ شهید بروجردی شده؛یازده ماه بعد

هم به شهادت رسید.آخرش هم به مرخصی نرفت.

منبع : سایت شهید آوینی 

شهید سعید علی‌مددی، شهید 18 ساله تهرانی است که پیکر وی بعد از گذشت 32 سال، چندی پیش شناسایی شد. پیکر مطهر این شهید والامقام چند سال پیش در جریان تفحص پیدا شده و در 28 اردیبهشت ماه سال 89 به عنوان شهید گمنام در پادگان شهید خضرائی نیروی هوایی ارتش به خاک سپرده شده بود. چندی پیش بعد از گذشت 4 سال از خاکسپاری شهید توسط آزمایش DNA خانواده و تطابق آن با نمونه استخوانی شهید در بانک ژنتیک شهدای گمنام هویت او شناسایی شد و خانواده این شهید در روز 28 مرداد ماه بعد از 28 سال با وی دیدار کردند.

شهید سعید علی مددی متولد 1343 تهران بود که در سال1361 در عملیات بیت المقدس و در شلمچه، منطقه نهر خین به شهادت رسیده و پیکر او در همان منطقه مفقود شده بود. متن وصیت‌نامه این شهید والامقام در ادامه می‌آید:

راه جهاد را آگاهانه انتخاب کردم/ راهی که از هابیل شروع و بعد از شهدای انقلاب هم ادامه خواهد داشت

«وجعلنا من بین ایدیهم سداً و من خلفهم سداً فاغشینهم فهم لایبصرون». من «سعید علی‌مددی» بنا به وظیفه شرعی که احساس کردم برای جهاد در جبهه حق علیه باطل به جبهه رفتم و این راه را آگاهانه انتخاب کردم و انشاءالله خداوند تبارک و تعالی مرا بپذیرد و مرا در زمره پویندگان راهش جای دهد. راهی که از هابیل شروع و از هابیل تا حسین(ع) و از حسین(ع) تا شهدای همین انقلاب اسلامی تا معاد ادامه دارد و ادامه خواهد داشت.

این همان راهی است که الان نائب امام زمان(عج) و بت‌شکن تاریخ به یاری خداوند می‌پیماید و مردم در صحنه ما هم رهروان آنند. این همان راهی‌ست که امام حسین(ع) وقتی در صحرای کربلا فریاد «هل من ناصر ینصرنی» و «هل من معین یعنینی» را سرداد عاشقان خدا و رزمندگان اسلام به این فریاد لبیک گفتند و به یاری امام حسین(ع) و حسین زمان ما شتافتند.

امام را دعا کنید/نماز را سبک نشمارید

برادران وصیت من که البته بنده کوچک‌تر از آنم که وصیت بکنم؛ این است که امام را دعا کنید طول عمر همراه با عزت نفس و سلامتی جسم، از خدا برای امام گرانقدرمان طلب کنید. برادران؛ نماز را سبک نشمارید امام حسین(ع) وقتی در روز عاشورا ظهر شد با اینکه باران نیر به سویش می‌آید ایستاد و نماز خواند, بعضی‌ها که گفته‌اند با  این باران تیر که نمی‌شود نماز خواند، امام حسین فرمود: اصلاً قیام ما به خاطر نماز بوده, چنان تعریف کرده‌اند که یکی از رزمندگان وقتی با امام زمان(عج) ملاقات کرد.

اگر شفاعت شدم, قول شفاعت شما را می‌دهم

امام زمان به اول نماز خواندن امر کرد من از روی پدر و مادرم و برادرانم و دوستانم خجالت می‌کشم چون خیلی اذیت‌شان کرده‌ام انشاءالله که خداوند مرا مورد عفو قرار دهد و از همه طلب حلالیت می‌کنم و اگر خداوند مقام شفاعت را به من حقیر اعطا کند قول می‌دهم شفاعت شما را بکنم. پانصد تومان پول هم دارم که دویست تومان آن را به عنوان رد مظالم بدهید و بقیه را به جبهه‌ها کمک کنید. دیگر عرضی ندارم به امید دیدار.

(والسلام علی من اتبع الهدی). سعید علی‌مددی

منبع : سایت شهید آوینی 

شهید حسن باقری (غلامحسین افشردی) در 25 اسفند 1334 مصادف با سالروز میلاد امام حسین(ع) در تهران بدنیا آمد. وی پس از گذراندن دوران دبستان در دبیرستان «مروی» ادامه تحصیل داد و با اخذ دیپلم در سال 54 در دانشگاه ارومیه در رشته دامپروری پذیرفته شد اما پس از چندی به دلیل فعالیت های مذهبی و مبارزاتی از دانشگاه اخراج شده و در سال 56 به خدمت سربازی اعزام می شود و سرانجام با فرمان حضرت امام(ره) مبنی بر فرار سربازان از پادگان ها، سربازی را ترك می كند.
وی كه با پیروزی انقلاب اسلامی وارد فعالیت های مختلف فرهنگی و اجتماعی از جمله خبرنگاری می شود در سال 59 با شروع جنگ تحمیلی راهی جبهه های جنوب شده و در بدو ورود به اهواز «واحد اطلاعات عملیات رزمی» را برای دستیابی دقیق از موقعیت دشمن راه اندازی می كند كه این آغازی برای راه اندازی این واحد در ستاد عملیات جنوب می شود.

تولد و كودكی:
به روز سوم شعبان 1375 ه.ق مطابق با 25 اسفند سال 1334 ه.ش در خانواده‌ای مذهبی و دوستدار اهل بیت عصمت و طهارت (ع) در حوالی میدان خراسان تهران چشم به جهان گشود. والدینش به عشق و محبت اباعبدالله‌الحسین(ع) و از باب تیمن و تبرك، نام “غلامحسین” را بر او نهادند و به دنبال آن در سن دوسالگی در سفر كربلا او راه همراه خود بردند. پدرش كه در تربیت وی، جدیت زیادی داشت از همان طفولیت او را با خودبه مسجد و هیأت و مراسم عزاداری سرور شهیدان می‌برد. این حضور معنوی باعث شد كه او در آن ایام عضو فعال و مؤثر هیأت نوباوگان محبان‌الحسین(ع) گردد. غلامحسین دوره دبستان را در مدرسه مترجم‌الدوله و دوره متوسطه را در دبیرستان مروی تهران به پایان رساند.

فعالیتهای قبل از انقلاب:
در سال 1354 پس از اخذ دیپلم ریاضی، در رشته دامپروری دانشكده كشاورزی شهر ارومیه تحصیلات عالی خود را آغاز كرد. در این ایام علاوه بر مطالعه منظم وانسجام یافته در زمینه مسائل اسلامی، با سخنرانی در جمع دانشجویان و برقراری كلاسهایی در زمینه اصول عقاید برای دانش‌آموزان مدارس، فعالیت مذهبی خود را دنبال می كرد و بارها با بعضی از اساتید غرب زده كه فرهنگ اسلامی را انكار و مظاهر منحط غربی را ترویج می‌نمودند، به بحث می‌نشست و ماهیت آن فرهنگ و عوامل غرب زده را افشا می‌كرد. از این رو، وی به عنوان یك عنصر مذهبی و فعال حساسیت مسئولان و گارد دانشگاه را برانگیخته بود، كه در نهایت به دلیل این فعالیتها پس از یك سال و نیم تحصیل، از دانشگاه اخراج گردید.

در این ایام در جواب یكی از نزدیكانش كه به او گفته بود: تو یك سال و نیم از عمرت را بی‌خود تلف كردی. پاسخ می‌دهد: من وظیفه‌ام را انجام دادم و اگر به دانشكده رفتم برای كسب مدرك نبود، بلكه برای رشد خودم بود و می‌خواستم كه دیگران را هم به صحنه بیاروم. شهید باقری در اسفندماه سال 1356 به خدمت سربازی اعزام شد و پس از طی دوره آموزشی در پادگان جلدیان نقده به ایلام منتقل گردید.

در دوره كوتاه خدمت سربازی با توجه به آشنایی كه با مسائل اسلامی داشت به ارشاد و هدایت فكری سربازان پرداخت و همزمان با علمای شهر ایلام از جمله آیت‌الله صدری (امام جمعه قبلی ایلام) ارتباط داشت و اخبار و مسائل پادگان را به ایشان اطلاع می‌داد. به دنبال این فعالیتها، تحت كنترل قرار گرفت و ضمن جدا كردن وی از جمع سربازان پادگان، او را به عنوان راننده یك افسر جزء به كار گماردند.

نقش شهید در پیروزی انقلاب:
همزمان با گسترش انقلاب اسلامی و فرمان حضرت امام خمینی(ره) مبنی بر فرار سربازان از پادگانها، خدمت سربازی را رها كرد و به موج خروشان و توفنده امت حزب‌الله پیوست و به صورت تمام وقت در پیشبرد اهداف انقلاب اسلامی به فعالیت پرداخت. به هنگام تشریف فرمایی حضرت امام خمینی(ره) به میهن اسلامی، در فعالیتهای كمیته استقبال شركت چشمگیری داشت و به دلیل برخورداری از آموزش نظامی، به همراه سایر اعضای خانواده و دوستانش در تصرف كلانتری 14 و پادگان ولی‌عصر(عج) “عشرت آباد سابق” در تهران نقش بارزی داشت.

ادامه »

صفحات: 1· 2