حذر از تنبلی که نتوان کرد

کار خرداد را در آبانا

حد خود را شناس تا نکنی

نعمت قدر خویش کفرانا

که در این کفر نعمت است و تو را

نکبت دائمی و خزلانا

هر چه هستی از آن تست همان

جز از این نسبتی است افسانا

که فلان سنگ آسیا ز من است

یا مرا هست سنگ افسانا

الحذر الحذر که وقتت را

بگذرانی برای رمانا

بنگر اندر کمال زاتی خود

مدح و ذم باشدت چو سیانا

یا بنالی به نسبت .و گویی

که منم از فلان و بهمانا

ای به غفلت سر آمده عمرت

عاقبت حسرتست و خسرانا

ای خوش آن کو مراقب خویش است

ورنه نفسش کشد به نیرانا

خواهی اگر تخم رستگاری را

نیست غیر از مراقبت جانا

هر کس از رای و عقل سرپیچد

شود از کفر خود پشیمانا

فاطمه خانم و سعیده من

جان و جانان و نور چشمانا

با درود و نوید می بوسم

دست هر یک چو شکل بوسانا

ای دو رخشنده گوهر پاکم

ای دو پاکیزه دُرّ تابانا

خوش نیوشیده خوش بنوشیدش

من شما را شوم به قربانا

حلقه گوش خویشتن سازید

این سخن های دُرّ غلتانا

مادرِ پندهاست ، پند پدر

که به فرزند دارد ارزانا

گر چه هر آب بارش است گوار

نیست مانند آب نیسانا

پختم اشعاری از برای شما

بِه ز حلوای آب و دندانا

به سعادت به سر برید همه

در پنای خدای سبحانا

باشد این پند نامه فرزند

یادگار پدر به دورانا

حسن آملی که نظم وی است

ثروت رفعت جوانانا

( برای ریحانه ، محمود اکبری ، ص 108)