در مورد آیه شریفه « من جاء بالحسنه فله عشر امثالها» خداوند لفظ «جاء» را به کار می برد نه لفظ «فعل» یا «عمل» .

منظور خداوند از این آیه شریفه این است که هر کس کار نیکی را با خود بیاورد پاداش ده برابر می گیرد، پس فقط انجام کار نیک کفایت نمی کند و هر کس کار خوبی را انجام داد و آن را با منت گذاشتن یا دیگر گناهان از بین نبرد مشمول این آیه می شود و پاداش ده برابر می گیرد.

بنابراین در انجام کارهای نیک دقت داشته باشید تا با گناهی

آن را نابود نکنید و پاداش الهی را دریافت کنید.

( نکته ای ازکلاس سرکار خانم صادقی)

شاید این حرف برایمان زیاد خوشایند نباشد ولی به طور معمول علاقه مادر به فرزند بیشتر از علاقه فرزند به مادر است . اگر به اطرافمان نگاه کنیم این مطلب را به طور واضح مشاهده می کنیم .چه بسیار پدر و مادرهایی که برای درمان فرزندان بیمار یا معلول خود هزینه های زیادی را مصرف می کنند و چه کم فرزندانی که پدر و مادر سالخورده خود را نگه داری کنند و به راحتی پدر و مادر سالخورده خود را به خانه سالمندان می برند.امروز سر کلاس درس اخلاق ، سرکار خانم صادقی استاد درس اخلاق به این مطلب اشاره کردند و علت آن را جدا شدن فرزند از مادر معرفی کردند . ایشان توضیح دادند که در هنگام تولد فرزند از مادر جدا می شود و مادر فرزند خود را جزئی از وجود خود می داند و اگر سالها از تولد کودکش بگذرد باز هم به او وابستگی و دلبستگی دارد ولی فرزند با تولد از مادر جدا می شود و دیگر خیلی زیاد به مادر وابستگی ندارد و هر گاه بتواند نیاز های خود را برطرف کند، گاهی خود را بی نیاز از او می داند به همین دلیل فرزندان در بعضی موارد کمتر به پدر و مادر توجه دارند و به دیدار آن ها می روند چون زیاد احساس دلتنگی نمی کنند ولی پدر و مادر علاقه وافری به فرزندان خود دارند و تحمل دوری از آن ها برایشان بسیار دشوار است .

خدایا!  ما را یاری کن تا بتوانیم گوشه ای

از محبت پدر و مادر مان را جبران کنیم.

یکی از شاگردان قدیمی آیت الله بهجت (ره ) می گفت ما از استاد این مطلب را فهمیدیم که می فرمودند: هر جا که رسیدی چشمت را باز کن . هر چه دیگران می گویند شما کور کورانه نگو.

(کتاب گوهرهای حکیمانه ، نوشته مهدی عاصی)

و حقیقتاً یکی از بزرگترین مشکلات جامعه ما همین است که تا چیزی را می فهمیم سریع باور می کنیم و بدون تحقیق آن را پذیرفته و بازگو می کنیم.چقدر زیبا بود اگر به شنیدن یا خواندن این سخنان زیبا اکتفا نمی کردیم و سعی می کردیم به آن ها عمل کنیم.

خدایا ! به ما علم با عمل عنایت فرما .

یک نقطه بیش بین رحیم و رجیم نیست

از نقطه ای بترس که شیطانی ات کند

یوسف ! به این رها شدن از چاه دل مبند

این بار می برند که زندانی ات کنند

 آب طلب نکرده ،همیشه مراد نیست

گاهی بهانه ای است که قربانی ات کنند

نکته زیبایی که امروز از یکی از اساتید شنیدم این بود که همیشه علم انسان را به کمال نمی رساند، علم مثل چراغی است که ما را در رسیدن به هدف کمک می کند وجلوی روی ما را روشن می کند ولی دزد هم برای دزدی از چراغ استفاده می کند ؛ پس باید تلاش کنیم تا علومی که می آموزیم ما را به خدا برساند نه این که مانند چراغ در دست دزد باشدهمچنین علم  باعث سعادت و خوشبختی ما شود نه شقاوت و بد بختی.

و بدانیم شیطان همیشه در کمین است تا به هر شیوه ای ما را به سوی خود ببرد .