وَ لَا تَقُولَنَّ لِشَاْىْ‏ءٍ إِنىّ‏ِ فَاعِلٌ ذَالِكَ غَدًا .إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ وَ اذْكُر رَّبَّكَ إِذَا نَسِيتَ وَ قُلْ عَسىَ أَن يهَْدِيَنِ رَبىّ‏ِ لِأَقْرَبَ مِنْ هَاذَا رَشَدًا   

(کهف 23-24)

درباره‏ ى  هيچ چيز و هيچ كار، مگو كه من آن را فردا انجام مى‏ دهم، مگر آنكه (بگويى:) اگر خدا بخواهد. و اگر فراموش كردى (گفتن: ان شاء اللّه، همين كه يادت آمد) پروردگارت را ياد كن و بگو: اميد است كه پروردگارم مرا به راهى كه نزديك‏تراست، راهنمايى كند.

گفتن « ان شاالله » که اعتقاد به قدرت و مشیت  الهی را می رساند ، تکیه کلام اولیای الهی است . چنانچه در قرآن نیز از زبان پیامبران نقل شده است :

حضرت یعقوب به فرزندانش می گوید :«ادخلوها مصر ان شاالله آمنین » وارد مصر شوید ، ان شاالله در امانید .

حضرت موسی به خضر می گوید : « ستجدنی ان شاالله صابرا » اگر خدا بخواهد ، مرا شکیبا خواهی یافت .

حضرت شعیب به موسی می گوید :« ستجدنی ان شاالله من الصالحین »

اسماعیل به پدرش حضرت ابراهیم می گوید :« ستجدنی ان شاالله من الصابرین » مرا ذبح کن که به خواست خدا مرا از شکیبایان خواهی یافت .

البته مرا از گفتن « ان شاالله » و « اعوذ بالله » و امثال آن ، لقلقه زبان نیست ، بلکه داشتن چنین بینشی در تمام ابعاد زندگی و در باور و دل انسان است .

منبع :دقایقی با قرآن ، محسن قرائتی ،ص 333