جمله ای است در اخبار و احادیث ما و آن این است :

” احبب لغیرک ما تحب لنفسک و اکره لغیرک ما تکره لنفسک “

( به این مضمون ما زیاد داریم ) برای دیگران آن داریم

و آن ، شناخت ذات است .

( در ترجمه ، کلمه ذات را نوشته بودند . من حدسم خیلی قوی

است که باید به جای ذات ، کلمه نفس ترجمه می کردند )

در عالم فقط یک معرفت وجود دارد و آن ، معرفت نفس است؛

یعنی خودشناسی در باب معرفت .

تکیه گاه معرفت هندی ، معرفة النفس است ، یعنی این که

انسان خود را باید بشناسد ، خود را باید کشف کند .

تمام ریاضت های هندی هم برای رسیدن به این مطلب است ؛

می گوید : این را فهمیدم .

( یکصد و ده سئوال پیرامون مسائل اخلاقی از استاد مطهری ،

گروه تحقیق و تألیف ولیعصر ، ص 21)