و عن ابى عبد اللَّه جعفر بن محمّد الصّادق عليه السّلام عن ابيه عن جدّه قال: «لمّا توفّي رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله جاء جبرئيل عليه السّلام و النّبىّ مسجّى و في البيت علىّ و فاطمة و الحسن و الحسين عليه السّلام فقال: السّلام عليكم يا اهل بيت النّبوّة «كُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ وَ إِنَّما تُوَفَّوْنَ أُجُورَكُمْ يَوْمَ القيمة» الآية.

الا انّ في اللَّه عزّ و جلّ عزاء من كلّ مصيبة و خلفا من كلّ هالك و دركا لما فات فباللَّه عزّ و جلّ فثقوا و ايّاه فارجوا فانّ المصاب من حرم الثواب هذا آخر وطى في الدّنيا. .

امام صادق عليه السّلام فرمود:

«وقتى رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله رحلت كرد، جبرئيل عليه السّلام در حالى كه روى بدن شريف پيامبر پارچه ‏اى بود نازل شد و در خانه كسى جز على و فاطمه و حسن و حسين عليه السّلام نبود، جبرئيل به ايشان سلام كرد و گفت:

السّلام عليكم يا اهل بيت النّبوّة؛ سلام بر شما اى خاندان رسالت.

و اين آيه شريفه را تلاوت كرد:
كُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ وَ إِنَّما تُوَفَّوْنَ أُجُورَكُمْ يَوْمَ‏الْقِيامَةِ ؛ خداوند هر مصيبتى به كسى وارد كند در برابر آن تسليت و دلدارى به مصيبت زده مى‏ دهد،

(يعنى اگر چه مصيبت فراغ پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله براى شما از اعظم مصيبت‏ها است ولى خدا به شما آن چنان صبر و تحمل عطا مى‏ كند كه بتوانيد اين مصيبت عظمى را تحمل كنيد) و هر چه از دست انسان برود خداوند تدارك و جبران مى ‏نمايد.

پس فقط به خداوند عزّ و جلّ اعتماد كيند و به او اميدوار باشيد، زيرا مصيبت ديده حقيقى كسى است كه بر اثر جزع و فزع و بى‏تابى از ثواب و پاداش مصيبت محروم گردد.

منبع :  آرام بخش دل داغديدگان ( ترجمه مسكن الفؤاد)،نوشته شهید ثانی ،  ص 278