بازگو کردن آموخته ها توسط خانم های طلبه دلسوزی است نه اظهار فضل.
یکی از ویژگی های زنان احساسات و محبت فراوان آن ها است به طور مثال وقتی یک بچه کوچک آرام است پدر با او بازی می کند ولی وقتی گریه می کند معمولاً پدرها سریع خسته می شوند ولی مادر گاهی تا صبح بیدار می ماند و بچه را آرام می کند.
این ویژگی محبت کردن همواره همراه زنان است ، زنان وقتی چیزی را یاد می گیرند ، به خاطر دلسوزی و محبت دوست دارند سریع آن را به دیگران یاد دهند تا دیگران هم از آن استفاده کنند ولی گاهی اوقات همین ویژگی مشکلاتی دارد و اطرافیان دچار اشتباه می شوند و فکر می کنند او می خواهد اظهار فضل کند، ولی چنین نیست.
در مورد خانم های طلبه بیشتر این مشکل پیش می آید و گاهی وقتی که خانم طلبه ای در حال بازگو کردن آموخته هایش است شوهرش دچار اشتباه می شود و فکر می کند همسرش در حال اظهار فضل است .
پس هشداری به خانم های طلبه ها :
مواظب باشید اگر چیزی را آموختید لازم نیست سریع برای همسرتان بازگو کنید و او را به اشتباه بیندازید.
(گوشه ای از سخنان حاج آقای آقامیری در جمع طلاب حوزه علمیه حضرت زینب سلام الله علیها یزد)