اين‏كه مى ‏گويند: تمام قرآن در «سوره حمد» و تمام حمد در «بسم اللّه» و تمام

«بسم اللّه» در حرف «باء» است، مراد چيست؟

با يك نگاه گذرا مى ‏توان اين گونه تحليل كرد كه تمام قرآن براى اتّصال مخلوق به خالق و

هدايت بندگان است وجلوه اين اتّصال و هدايت يافتگى در آن است كه انسان غير خدا را

كنار بگذارد و بگويد: «بسم الله» و تنها رنگ الهى را بپذيرد و جهت‏گيرى توحيدى داشته

باشد و فانى ‏ها را به باقى ربط دهد.

ايمان، عشق، توكل، قداست‏دادن، بيمه‏كردن، هدفمندكردن، فرار از شيطان، ياد خدا و

محبوب، عبوديت و بندگى، خروج از تكبّر و اظهار عجز و نياز به درگاه الهى و پاسخ منفى

دادن به هوس ها، جلوه ‏ها، طاغوت‏ ها و پناهندگى كامل به خدا، همه در «بسم الله»

نهفته است.

آرى، كسى كه «به نام الله» مى‏ گويد، معلوم مى‏ شود كه به او ايمان دارد او را دوست

دارد، از او كمك همه جانبه مى ‏خواهد و از انواع دشمنان به او پناه مى ‏برد، نسبت به

او عشق ورزيده و اظهار بندگى مى ‏كند.

تمام اين معانى در حرف «با» «بسم الله» نهفته است.

(پرسش و پاسخهاى قرآنى(ج‏1)، محسن قرائتی ، ص: 12)