” هفهاف ” از دلیران بصره و از بزرگان آن سرزمین به شمار بود و

در زمره یاران نامدار علی علیه السلام قرار داشت . در جهاد های

سه گانه آن حضرت شرکت داشته و دلاوری ها نشان داده بود و

از سرداران یاران امیر المومنین به شمار می رفت . در جهاد صفین ،

از طرف علی به فرماندهی عشیره اَزاد بصره منصوب شده بود . پس

از شهادت علی یار باوفای حسن و فدایی غم خوار حسین بود و

در دوستی آنان پایدار و ثابت قدم .

هفهاف ، در بصره شنید که حسین از مکه بیرون شده و رهسپار

عراق گردیده است . از بصره بیرون شد و به سوی کوی شهادت

دویدن گرفت .

وقتی به سرزمین کربلا رسید که حماسه شهادت پایان یافته و کار

از کار گذشته و حسین کشته شده بود . هفهاف به درون سپاه

یزید رفت و پرسید: خبر چیست و حسین کجاست ؟!

پرسیدند : تو کی هستی؟

گفت : من هفهاف راسبی هستم و از بصره برای یاری حسین

آمده ام .

گفتند: این خیمه گاه حسین است که لشکر بدان هجوم کرده ،

تاراج می کنند! و ایشان دختران رسولند ، که به اسارت گرفته

شده اند .

هفهاف که این خبر شوم را شنید و از شهادت پیشوای شهیدان و

تاراج خرگاهش و اسارت بانوان حرم ، آگهی یافت ؛ شمشیر از نیام

برکشید و بر لشکر یزید بتاخت و به جنگ پرداخت . جمعی از آن مردم

را به دورخ فرستاد و یک تنه به نبرد ادامه داد . رخم بسیاری برداشت

و سراپا آغشته به خون گردید . دورش را گرفتند و شهیدش ساختند .

( پیشوای شهیدان ، آیت الله سید رضا صدر ، ص 410)