گاهی اوقات وقتی به کسی تذکری درامور دینی می دهیم، می گویند:«لا اکراه فی الدین » بدون توجه به این که منظور خداوند در این آیه پذیرش اسلام بوده است . برای مثال هرگز کسی را برای رفتن به دانشگاه و ادامه تحصیل مجبور نمی کنند ولی اگر کسی به دانشگاه رفت باید قوانین آن جا را رعایت کند و درس بخواند . در مورد این آیه شریفه نیز منظور همین است یعنی در پذیرفتن دین اجباری نیست ولی هر کس دین را پذیرفت موظف است تا دستورات خداوند را اجرا کند و نمی تواند بگوید اجباری نیست .

(گوشه ای از سخنان حجت السلام رفیعی در برنامه سمت خدا)

در نتیجه پذیرفتن هر چیزی ما را موظف به اجرای قوانین مناسب با آن می کند و پذیرفتن دین هم ما را موظف به اطاعت از فرمان های الهی می کند.

الهی ! ما را یاری کن تا در عمل به

دستوراتت فرمانبردار باشیم.

پروین اعتصامى ماجرای شداد بن عاد را ( که ظاهراً این داستان برای نمرود نیز آمده) چنین زیبا می گوید:

کشتی ای زاسیب موجى هولناک
رفت وقتى سوى غرقاب هلاک

تند بادی، کرد سیرش را تباه
روزگار اهل کشتى شد سیاه

بندها را تار و پود،از هم گسیخت
موج، از هرجا که راهى یافت ریخت

هر چه بود از مال و مردم، آب برد
زان گروه رفته، طفلى ماند خرد

بحر را گفتم :دگر طوفان مکن!
این بناى شوق را، ویران مکن

در میان مستمندان، فرق نیست
این غریق خرد، بهر غرق نیست

امر دادم باد را، کان شیرخوار
گیرد از دریا، گذارد در کنار

سنگ را گفتم :به زیرش نرم شو!
برف را گفتم: که آب گرم شو!

لاله را گفتم:که نزدیکش بروى!
ژاله را گفتم:که رخسارش بشوی!

خار را گفتم: که خلخالش مکن!
مار را گفتم: که طفلک را مزن!

گرگ را گفتم: تن خردش مدر!
دزد را گفتم: گلوبندش مبر!

ایمنى دیدند و ناایمن شدند
دوستى کردم، مرا دشمن شدند

تا که خود بشناختند از راه، چاه
چاه ها کندند مردم را به راه

قصه‏ ها گفتند بی‏ اصل و اساس
دزدها بگماشتند از بهر پاس

دیوها کردند دربان و وکیل
در چه محضر، محضر حى جلیل

وارهاندیم آن غریق بی‏نوا
تا رهید از مرگ، شد صید هوی

آخر، آن نور تجلى دود شد
آن یتیم بی‏ گنه، نمرود شد

کردمش با مهربانیها بزرگ
شد بزرگ و تیره دل تر شد ز گرگ

خواست تا لاف خداوندى زند
برج و باروى خدا را بشکند

پشه‏ اى را حکم فرمودم که خیز
خاکش اندر دیده‏ى خودبین بریز

روزی رسول خدا صل الله علیه و آله نشسته بودند، عزرائیل به زیارت آن حضرت آمد.
پیامبرصل الله علیه و آله از او پرسید:
ای برادر! چندین هزار سال است که تو مأمور قبض روح انسان ها هستی.آیا در هنگام جان کندن آنها دلت برای کسی سوخته است؟
عزارئیل گفت: در این مدت دلم برای دو نفر سوخت.
۱- روزی دریایی طوفانی شد و امواج سهمگین آن یک کشتی را در هم شکست همه سر نشینان کشتی غرق شدند، تنها یک زن حامله نجات یافت او سوار بر پاره تخته کشتی شد و امواج ملایم دریا او را به ساحل آورد و در جزیره ای افکند و در همین هنگام فارغ شد و پسری از وی متولد شد، من مأمور شدم که جان آن زن را بگیرم، دلم به حال آن پسر سوخت.
۲- هنگامی که شداد بن عاد سالها به ساختن باغ بزرگ و بی نظیر خود پرداخت و همه توان و امکانات و ثروت خود را در ساختن آن صرف کرد و خروارها طلا و جواهرات برای ستونها و سایر زرق و برق آن خرج نمود تا تکمیل نمود. وقتی خواست به دیدن باغ برود همین که خواست از اسب پیاده شود و پای راست از رکاب به زمین نهد، هنوز پای چپش بر رکاب بود که فرمان از سوی خدا آمد که جان او را بگیرم، آن تیره بخت از پشت اسب بین زمین و رکاب اسب گیر کرد و مرد، دلم به حال او سوخت بدین جهت که او عمری را به امید دیدار باغی که ساخته بود سپری کرد اما هنوز چشمش به باغ نیفتاده بود اسیر مرگ شد.
در این هنگام جبرئیل به محضر پیامبر صل الله علیه و آله رسید و گفت : ای محمد! خدایت سلام می رساند و می فرماید: به عظمت و جلالم سوگند ، شداد بن عاد همان کودکی بود که او را از دریای بیکران به لطف خود گرفتیم و از آن جزیره دور افتاده نجاتش دادیم و او را بی مادر تربیت کردیم و به پادشاهی رساندیم، در عین حال کفران نعمت کرد و خود بینی و تکبر نمود و پرچم مخالفت با ما بر افراشت، سر انجام عذاب سخت ما او را فرا گرفت، تا جهانیان بدانند که ما به آدمیان مهلت می دهیم و لی آنها را رها نمی کنیم.

حضرت آیت الله بهجت در جواب کسانی که از تنگدستی و فقر گلایه می کردند به این روایت نبوی استناد می کردند :

« ألا أُخبِرکُم أُنَبِّؤکُم بِدائِکُم مِن دَوائکُم ؟ دَواؤُکُم الذُنوبُ وَ دَوائُکُم الاِستِغفار ، آیا درد و درمان شما را به شما خبر ندهم ؟ درد شما گناهان و دوا و درمانتان استغفار است »

عرض حاجت به دخت موسی کن
هر چه خواهی از او تمنا کن
چون نگاهت به قبر او افتاد
گفت و گو با مزار زهرا کن
***
یا رب چه قشنگ است و چه زیبا حرم قم
چون جنت اعلا، حرم محترم قم
بانوی جنان، اخت رضا، دختر موسی
دردانه زهرا و ملائک خدم قم
این مژده بس او را که بهشت است جزایش
هر کس که زیارت کندش در حرم قم

وفات فاطمه معصومه (س) تسلیت باد

آیا فکر می کنید درآمد کشور از نفت برای هرنفر چقدر است ؟ با کمی اطلاعات و حساب سر انگشتی می فهمیم سهم هر نفر حدود 67 هزار تومان است . به نظر شما با این مبلغ چقدر می توان خدمات ارائه کرد. ولی مردم فکر می کنند سهم هر نفر ماهانه از درآ مد های کشور مبلغ خیلی بالایی است همانند زنی است که فکر می کند حقوق شوهرش بسیار زیاد است بنابراین دچار توهم می شود و فکر می کند شوهرش به او توجه ندارد یا در آمدش را خرج کار دیگری می کند. در کشور هم همین شرایط وجود دارد وچون مردم فکر می کنند کشور درآمد بالایی دارد آن ها هم توقعاتشان زیاد است و همان طور که باید در مثال بالا زن را توجیه کرد که درآمد شوهرش کمتر از تصورات اوست،باید مردم را نیز از کم بودن مبلغ درآمدهای کشور آگاه کرد تا توقعات آن ها نیز کاهش یابد.

( بخشی از سخنان آقای قدیری ابیانه ،کارشناس سیاسی در جمع طلاب استان یزد )