شأن روحانی- این شأن هم یکی از مصادیق همین تبلیغ است-از جمله

این است که در دل های مؤمنان، حالت اطمینان و سکینه به وجود آورد

هو الذی انزل السکینة فی قلوب المؤمنین

سکینه یعنی حالت استقرار ، حالت آرا مش؛آرامش درونی ، آرامش فکری .

نقطه مقابل این اطمینان ، حالت تشنج فکری وآشوب فکری و بی انضباطی

فکر و اندیشه و احساسات در وجود یک فرد است که او را به اقسام

بدبختی های شخصی و اختلالات اجتماعی می کشاند . اگر شما امروز

با مسائل دنیای مدرن،دنیای سرشار از فن آوری و علم وصنعت برتر و

پیشرفت های علمی که داعیه رهبری جهان را دارند - یعنی اروپا و آمریکا -

آشنا باشید ، خواهید دید که امروز بزرگترین گرفتاری آن ها ، فقدان این

حالت آرامش و اطمینان و سکینه است.

بخشی از بیانات مقام معظم رهبری دردیدار با رو حانیون و مبلغان در آستانه

ماه مبارک رمضان 23/ 9 /1377

(سیمای آرمانی طلبه در نگاه مقام معظم رهبری ، محمد عالم زاده نوری ، ص 165 )

امیر المؤمنین علی علیه السلام :

القَلبُ المُحبُّ لله یُحبُّ کَثیراًالنَّصبَ لله وَالقَلبُ اللاهی عَنِ اللهُ یُحبُ الرِاحة

قلب دوستدار خدا ، خستگی برای خدا را بسیار دوست دارد

و قلب بی خبر از یاد خدا ، آسایش را دوست دارد.

(تنبیه الخواطر ، ج 2، ص 87)

کتابی به دستم رسید نگاهی کردم دیدم در مورد شهید عباس بابایی

نوشته شده ورق زدم ، چشمم یه سخن شهید صدوقی (ره)

در مورد این شهید بزرگوار افتاد . مطلب زیبایی بودم تصمیم گرفتم

بنویسم  تا همه دوستان استفاده کنند.

حضرت آیت الله صدوقی خیلی به جناب سرهنگ بابایی علاقه مند

بودند و شاهد بودیم و می شنیدیم که ایشان می فرمودند :

بابایی چه جوان دوست داشتنی اهل معنایی است .

و همیشه آرزو می کردند :

ای کاش ما هم در کارهایمان این چنین خلوص داشتیم !

حجة الاسلام صالحی راد ، رئیس دفتر شهید صدوقی (ره)

( پرواز تا بی نهایت ، علی اکبر ،ص86)

خدایا ! به ما علم با عمل و عمل با اخلاص عنایت فرما

برای انسان متدین  چیزی بالاتر از الهی زیستن نیست .

آن گاه که حیات انسان خدایی شد ، آن چه را می بیند زیباست .

برگ عیش خود را در رضایت خداوندگار جستجو می کند  و بس.

خوب زندگی کردن را نه در راحتی تن و صدر نشینی و زنده مرفه می بیند ،

بلکه حق زندگی را فقط در رضایت حق ، بی پیرایگی و صاف و آیینه وار

زیستن می داند . او صرفا در ادای مسئولیتی که معبودش بر عهده اش

نهاده است می کوشد . وقتی آب حیات از جویبار حسن نوشید ،

همه آن جه برای اهل دنیا پر اهمیت و زیباست ، در چشم و دل او فقط

وسیله ای است که رسیدن به هدف را آسانتر می کند و بس .

منطقش این است که :

من همان دم که وضو ساختم از چشمه عشق

چار تکبیر زدم یکسره بر هر چه که هست

طلبه برای به دست آوردن موقعیت های مناسب ،مناصب فردا ،

رفاه و تن آسایی ، هرگز از طلبگی خود مایه نمی گذارد .

تشنه خدمت است و شیفتگان قدرت را به دنیای خویش وا می گذارد .

اصولا طبیعت کار روحانی این است که برای  شکم و غذا و تامین زندگی

تلاش نمی کند ؛ نه این که او شکم ندارد، خانه نمی خواهد و…

فرق روحانی و کاسب این است که وقتی به کاسبی بگویید چرا این شغل

را انتخاب کردید می گوید چون در آمدش بیشتر است .

اما طلبه نمی گوید من فلان درس را رفته ام چون در آمدش بیشتر است …

اگر کسی بفهمد که یک روحانی فلان درس ، فلان سفر ، فلان کار یا

حتی سلام و علیکی را برای پول انجام می دهد از ملامت او دریغ نمی کند .

اگر منطق و فکر طلبه ای فرغت از دنیا و تلاش برای رضایت خداوند باشد ،

خداوند نیز از دریچه غیب ، خورشیئد سعادت را از مشرق زندگی اش

طلوع می کند.

درست و راست کناد این مثل خدای وُرا

اگر به ببست یکی در ، هزار بگشاید

( کوله پشتی طلبگی ، قنبر علی تیموری ، ص 96 )