بعد از جنگ آمریکا با کره، ژنرال ویلیام مایر که بعدها به سمت

روانکاو ارشد ارتش آمریکا منصوب شد، یکی از پیچیده ترین

موارد تاریخ جنگ در جهان را مورد مطالعه قرار می داد.

حدود 1000 نفر از نظامیان آمریکایی در کره، در اردوگاهی زندانی

شده بودند که از استانداردهای بین المللی برخوردار بود. زندان

با تعریف متعارف تقریباً محصور نبود. آب و غذا و امکانات به وفور

یافت می شد. از هیچ یک از تکنیکهای متداول شکنجه استفاده

نمی شد.

اما بیشترین آمار مرگ زندانیان در این اردوگاه گزارش شده بود.

زندانیان به مرگ طبیعی می مردند. امکانات فرار وجود داشت

اما فرار نمی کردند. بسیاری از آنها شب می خوابیدند و صبح

دیگر بیدار نمی شدند. آنهایی که مانده بودند احترام درجات

نظامی را میان خود رعایت نمی کردند و عموماً با زندانبانان خود

طرح دوستی می ریختند.

دلیل این رویداد، سالها مورد مطالعه قرار گرفت و ویلیام مایر

نتیجه تحقیقات خود را به این شرح ارائه کرد :

در این اردوگاه، فقط نامه هایی که حاوی *خبرهای بد* بودند

به دست زندانیان رسیده میشد. نامه های مثبت و امیدبخش

تحویل نمی شدند.

هر روز از زندانیان می خواستند در مقابل جمع، خاطره یکی از

مواردی که به دوستان خود*خیانت کرده اند *، یا می توانستند

خدمتی بکنند و نکرده اند را تعریف کنند.

هر کس که *جاسوسی* سایر زندانیان را می کرد، سیگار جایزه

می گرفت. اما کسی که در موردش جاسوسی شده بود هیچ

نوع تنبیهی نمیشد. همه به جاسوسی برای دریافت جایزه

(که خطری هم برای دوستانشان نداشت) عادت کرده بودند.

تحقیقات نشان داد که این سه تکنیک در کنار هم، سربازان

را به نقطه مرگ رسانده است.

با دریافت خبرهای منتخب (فقط منفی) امید از بین میرفت.

با جاسوسی، عزت نفس زندانیان تخریب می شد و خود را

انسانی پست می یافتند.

با تعریف خیانتها، اعتبار آنها نزد هم گروهی ها از بین می رفت.

و این هر سه برای پایان یافتن انگیزه زندگی، و مرگ های خاموش

کافی بود.

این سبک شکنجه، شکنجه خاموش نامیده می شود.

نتيجه :

اگر این روزها فقط خبرهای بد می شنويم ، اگر هیچ کدام

به فکر عزت نفس مان نيستيم و اگرهمگي در فکر زدن پنبه همدیگر

هستيم ، بدانيم که به سندرم «شکنجه خاموش» مبتلا شده ايم .

این روزها همه خبرهای بد را فقط به گوشمان میرسانند و ما هم

استقبال میکنیم …. دلار گران شده … طلا گران شده … کار نیست

…مدرسه ای آتش گرفت …دانش آموزان راهیان نور در جاده کشته

شدند… زورگیری در ملاعام…

این روزها هیچ کس به فکر عزت نفس نیست شما چطور؟ … ما

ایرانیها دزدیم … ما ایرانیها هیچی نیستیم … ما ایرانی ها از زیر کار

درمی رویم … ما هیچ پیشرفتی نکردیم فقط توهم می زنیم …

این روزها همه در فکر زیرآب زدن بقیه هستند شما چطور؟ این

روزها همه احساس می کنند در زندانی بدون دیوار دوران بی پایان

محکومیت خود را می گذرانند

1. هر وقت در زندگي‌ات گيري پيش آمد و راه بندان شد،

بدان خدا کرده است؛ زود برو با او خلوت کن و بگو با من

چه کار داشتي که راهم را بستي؟ هر کس گرفتار است،

در واقع گرفته ي يار است.

2. زيارتت، نمازت، ذکرت و عبادتت را تا زيارت بعد، نماز بعد،

ذکر بعد و عبادت بعد حفظ کن؛ کار بد، حرف بد، دعوا و جدال

و… نکن و آن را سالم به بعدي برسان. اگر اين کار را بکني،

دائمي مي شود؛ دائم در زيارت و نماز و ذکر و عبادت خواهي

بود.

3. اگر غلام خانه‌زادي پس از سال ها بر سر سفره صاحب

خود نشستن و خوردن، روزي غصه دار شود و بگويد فردا

من چه بخورم؟ اين توهين به صاحبش است و با اين غصه

خوردن صاحبش را اذيت مي کند. بعد از عمري روزي خدا را

خوردن، جا ندارد براي روزي فردايمان غصه دار و نگران باشيم.

4. گذشته که گذشت و نيست، آينده هم که نيامده و نيست.

غصه ها مال گذشته و آينده است. حالا که گذشته و آينده

نيست، پس چه غصه اي؟ تنها حال موجود است که آن هم

نه غصه دارد و نه قصه.

5. موت را که بپذيري، همه ي غم و غصه ها مي رود و بي اثر

مي شود. وقتي با حضرت عزرائيل رفيق شوي، غصه هايت

کم مي شود. آمادگي موت خوب است، نه زود مردن. بعد از

اين آمادگي، عمر دنيا بسيار پرارزش خواهد بود. ذکر موت، دنيا

را در نظر کوچک مي کند و آخرت را بزرگ. حضرت امير عليه السلام

فرمود: يک ساعت دنيا را به همه ي آخرت نمي دهم. آمادگي

بايد داشت، نه عجله براي مردن.

6. اگر دقّت کنيد، فشار قبر و امثال آن در همين دنيا قابل مشاهده

است؛ مثل بداخلاق که خود و ديگران را در فشار مي گذارد.

7. تربت، دفع بلا مي‌کند و همه ي تب ها و طوفان ها و زلزله ها

با يک سر سوزن از آن آرام مي شود. مؤمن سرانجام تربت

مي‌شود. اگر يک مؤمن در شهري بخوابد، خداوند بلا را از آن

شهر دور مي‌کند.

8. هر وقت غصه دار شديد، براي خودتان و براي همه مؤمنين و

مؤمنات از زنده ها و مرده ها و آنهايي که بعدا خواهند آمد،

استغفار کنيد. غصه‌دار که مي‌شويد، گويا بدنتان چين مي‌خورد

و استغفار که مي‌کنيد، اين چين ها باز مي شود.

9. تا مي گويم شما آدم خوبي هستيد، شما مي گوييد خوبي

از خودتان است و خودتان خوبيد. خدا هم همين طور است. تا

به خدا مي گوييد خدايا تو غفّاري، تو ستّاري، تو رحماني و…

خدا مي فرمايد خودت غفّاري، خودت ستّاري، خودت رحماني

و… . کار محبت همين است.

10. با تکرار کردن کارهاي خوب، عادت حاصل مي شود. بعد

عادت به عبادت منجر مي شود. عبادت هم معرفت ايجاد

مي کند. بعد ملکات فاضله در فرد به وجود مي آيد و نهايتا

به ولايت منجر مي شود.

11. خدا عبادت وعده ي بعد را نخواسته است؛ ولي ما روزي

سال هاي بعد را هم مي خواهيم، در حالي که معلوم نيست

تا يک وعده ي بعد زنده باشيم.

12. لبت را کنترل کن. ولو به تو سخت مي گذرد، گله و شکوه

نکن و از خدا خوبي بگو. حتّي به دروغ از خدا تعريف کن و اين

کار را ادامه بده تا کم کم بر تو معلوم شود که به راستي خدا

خوب خدايي است و آن وقت هم که به خيال خودت به دروغ از

خدا تعريف مي کردي، في الواقع راست مي گفتي و خدا خوب

خدايي بود.

13. ازهر چيز تعريف کردند، بگو مال خداست و کار خداست.

نکند خدا را بپوشاني و آنرا به خودت يا به ديگران نسبت بدهي

که ظلمي بزرگ تر از اين نيست. اگر اين نکته را رعايت کني،

از وادي امن سر در مي آوري. هر وقت خواستي از کسي يا

چيزي تعريف کني، از ربت تعريف کن. بيا و از اين تاريخ تصميم

بگير حرفي نزني مگر از او. هر زيبايي و خوبي که ديدي رب و

پروردگارت را ياد کن، همانطور که اميرالمؤمنين عليه السلام در

دعاي دهه‌ي اول ذيحجه مي فرمايد: به عدد همه چيزهاي

عالم لا اله الا الله

14. دل هاي مؤمنين که به هم وصل مي‌شود، آب کُر است.

وقتي به علــي عليه السّلام متّصل شد، به دريا وصل شده

است … شخصِ تنها، آب قليل است و در تماس با نجاست

نجس مي شود، ولي آب کُر نه تنها نجس نمي شود، بلکه

متنجس را هم پاک مي کند.

15. هر چه غير خداست را از دل بيرون کن. در “الا"، تشديد را

محکم ادا کن، تا اگر چيزي باقي مانده، از ريشه کنده شود و

وجودت پاک شود. آن گاه “الله"را بگو همه ي دلت را تصرف کند.

در زمان جنگ زنان زیاد نمی توانستند در جبهه ها حاضر

شوند ولی در پشت جبهه ها با تمام توان خود تلاش

می کردند ، در شهر ها هیاهویی به پا بود . هر کسی

به نوعی برای کمک به جبهه ها کارمی کرد .

از نظر مادی خانم ها همراهی می کردند با هر چیزی

که داشتند و از نظر معنوی نیز تسلیم بودند .

بعضی مادر شهدا در تشییع جنازه فرزنداشان در یک

سخنرانی می گفتند : من خوشحال هستم .

شهید خود ما ( شهید محمد باقر عاصی زاده ) در

وصیت نامه اش نوشته بود :گریه را در جایی کنید که

تبلیغ دین باشد .

خانواده ها صبر می کردند . شهدا و خانواده هایشان

هم تقیّد داشتند و هم تعبّد.

( بخشی از سخنان سرکار خانم خاتم یزدی در جمع طلاب )

ازشهید نوجوانی پرسیده بودند : پدر و مادرت را چقدر دوست داری؟

گفت : به اندازه چشمانم

گفتند :رهبرت را چقدر دوست داری ؟

گفت : به اندازه قلبم

گفتند :چرا ؟

گفت: چون می توانم بدون چشم زندگی کنم ولی بدون قلب نمی توانم.

این ها نشاندهنده علاقه شهدا به امام و رهبرشان است

(بخشی از سخنان خانم خاتم یزدی در جمع طلاب )

بعضی روحانیون مردم را به فقه اجتهادی دعوت می کنند

در حالی که باید به تقلید دعوت کنند نباید به مردم احادیث

احکامی را گفت . مردم باید تقلید کنند نه اجتهاد .

یکی از کارهایی که شهید پروری را در جبهه های جنگ

رواج می داد   تقلید بود و این که مطیع مرجع تقلید بودند .

مثلا در عملیات کربلای 4 موفقیت حاصل نشد امام خمینی

(ره) با احمد آقا تماس گرفتند و گفتند باید موفق شوید .

همین سخن امام (ره) باعث شد که رزمندگان تمام

تلاششان را کردند و پیروزی بزرگی را در عملیات بعدی

به دست آوردند .

بخشی از سخنان حجت الاسلام بشکانی در جمع طلاب

شب بیست‏ و پنجم ماه ذی القعده :

شب دحو الارض است،یعنى پهن شدن زمین از زیر کعبه به روى آب،و از شبهاى بسیار شریف‏ است که رحمت خدا در آن نازل مى‏شود،و قیام به عبادت د رآن اجر بسیار دارد،و از حسن بن على وشّاء روایت شده‏ که گفته:من کودک بودم که با پدرم در شب بیست‏وپنجم ماه ذو القعده،در خدمت حضرت رضا علیه السّلام شام خوردیم،حضرت فرمود امشب حضرت ابراهیم و حضرت عیسى علیهما السلام متولّد شده‏اند،و زمین از زیر کعبه پهن شده،پس هرکه روزش را روزه بدارد،چنان است‏ که شصت ماه روزه داشته باشد،و در روایت دیگر است که فرمود:در این روز حضرت قائم(عج)قیام خواهد کرد

روز بیست‏ وپنجم:

روز دحو الارض است،یکى از آن چهار روزى است،که در تمام سال به فضیلت روزه ممتاز است،و در روایتى آمده:که روزه این روز همانند روزه هفتاد سال است و در روایت دیگر آمده که کفاره هفتاد سال است،و هرکه‏ این روز را روزه بدارد،و شب را به عبادت به سر آورد،براى او عبادت صد سال نوشته شود و براى روزه‏دار این روز، که هرچه در میان زمین و آسمان است استغفار کند،و این روزى است که رحمت خدا در آن منتشر شده،و براى عبادت و اجتماع به ذکر خدا در این روز اجر بسیارى است،و بارى این روز جز روزه و عبادت و ذکر خدا و غسل دو عمل دیگر وارد است: اوّل:نمازى که در کتابهاى علماى شیعه از اهل قلم روایت شده و آن دو رکعت است در وقت چاشت[بالا آمدن آفتاب تا پیش از گذشتن از وقت ظهر]در هر رکعت پس از سوره«حمد»پنج مرتبه سوره«و الشّمس»خوانده شود،و پس از سلام بگوید،

لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ

هیچ جنبش و نیرویى نیست مگر به خداى برتر بزرگ
آنگاه دعا کند و بخواند:

یَا مُقِیلَ الْعَثَرَاتِ أَقِلْنِی عَثْرَتِی یَا مُجِیبَ الدَّعَوَاتِ أَجِبْ دَعْوَتِی یَا سَامِعَ الْأَصْوَاتِ
اسْمَعْ صَوْتِی وَ ارْحَمْنِی وَ تَجَاوَزْ عَنْ سَیِّئَاتِی وَ مَا عِنْدِی یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ .

اى نادیده‏گیر لغزشها لغزشم را نادیده‏گیر،اى اجابت کننده دعاها،دعایم را اجابت کن،اى شنواى صداها،صدایم را بشنو،و به‏ من رحم کن،و از بدیهایم و آنچه نزد من است درگذر،اى صاحب بزرگى و بزرگوارى.

دوّم:خواندن دعایى که شیخ در کتاب«مصباح»فرموده:خواندن آن مستحبّ است:

اللَّهُمَّ دَاحِیَ الْکَعْبَةِ وَ فَالِقَ الْحَبَّةِ وَ صَارِفَ اللَّزْبَةِ وَ کَاشِفَ کُلِّ کُرْبَةٍ أَسْأَلُکَ فِی هَذَا الْیَوْمِ مِنْ
أَیَّامِکَ الَّتِی أَعْظَمْتَ حَقَّهَا وَ أَقْدَمْتَ سَبْقَهَا وَ جَعَلْتَهَا عِنْدَ الْمُؤْمِنِینَ وَدِیعَةً وَ إِلَیْکَ ذَرِیعَةً وَ بِرَحْمَتِکَ
الْوَسِیعَةِ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ الْمُنْتَجَبِ فِی الْمِیثَاقِ الْقَرِیبِ یَوْمَ التَّلاقِ فَاتِقِ کُلِّ رَتْقٍ وَ
دَاعٍ إِلَى کُلِّ حَقٍّ وَ عَلَى أَهْلِ بَیْتِهِ الْأَطْهَارِ الْهُدَاةِ الْمَنَارِ دَعَائِمِ الْجَبَّارِ وَ وُلاةِ الْجَنَّةِ وَ النَّارِ وَ أَعْطِنَا
فِی یَوْمِنَا هَذَا مِنْ عَطَائِکَ الْمَخْزُونِ غَیْرَ مَقْطُوعٍ وَ لا مَمْنُوعٍ [مَمْنُونٍ‏] تَجْمَعُ لَنَا بِهِ التَّوْبَةَ وَ حُسْنَ
الْأَوْبَةِ ،

خدایا اى گستراننده کعبه،و شکافننده دانه،و برگیرنده سختى،و برطرف کننده هر گرفتارى،از تو مى‏خواهم‏ در این روز از روزهایت،که حقّش را بزرگ گرداندى،و سبقتش را پیش انداختى،و آن را نزد اهل ایمان امانت و و به سوى خود وسیله قرار دادى،و به رحمت گسترده‏ات که بر محمّد درود فرستى آن بنده برگزیده‏ات‏ در پیمان نزدیک،روز دیدار،شکافنده هر امر بسته،و دعوت کننده به حق،و بر اهل بیت پاکش‏ آن راهنمایان،و روشن‏کنندگان راه حق،ستونهاى جبّار،و متولّیان بهشت و دوزخ،و عطا کن به ما از عطاى در خزانه‏ات که نه بریده شود،و نه منع گردد،تا به وسیله آن توبه،و بازگشت خوبى براى ما فراهم نمایى

یَا خَیْرَ مَدْعُوٍّ وَ أَکْرَمَ مَرْجُوٍّ یَا کَفِیُّ یَا وَفِیُّ یَا مَنْ لُطْفُهُ خَفِیٌّ الْطُفْ لِی بِلُطْفِکَ وَ أَسْعِدْنِی بِعَفْوِکَ
وَ أَیِّدْنِی بِنَصْرِکَ وَ لا تُنْسِنِی کَرِیمَ ذِکْرِکَ بِوُلاةِ أَمْرِکَ وَ حَفَظَةِ سِرِّکَ وَ احْفَظْنِی مِنْ شَوَائِبِ الدَّهْرِ
إِلَى یَوْمِ الْحَشْرِ وَ النَّشْرِ وَ أَشْهِدْنِی أَوْلِیَاءَکَ عِنْدَ خُرُوجِ نَفْسِی وَ حُلُولِ رَمْسِی وَ انْقِطَاعِ عَمَلِی
وَ انْقِضَاءِ أَجَلِی اللَّهُمَّ وَ اذْکُرْنِی عَلَى طُولِ الْبِلَى إِذَا حَلَلْتُ بَیْنَ أَطْبَاقِ الثَّرَى وَ نَسِیَنِیَ النَّاسُونَ
مِنَ الْوَرَى وَ أَحْلِلْنِی دَارَ الْمُقَامَةِ وَ بَوِّئْنِی مَنْزِلَ الْکَرَامَةِ ،

اى بهترین خوانده شده و کریم‏ترین امید شده،اى کفایت کننده،اى وفادار،اى آن‏که لطفش پنهانى است،به لطفت به من لطف کن،و به‏ عفوت خوشبختم نما،و به یارى‏ات تأییدم فرما،و از ذکر کریمانه‏ات فراموشم مکن به حق متولیان امرت و نگهبانان‏ رازت و از گرفتاریهاى روزگار تا روز قیامت و برانگیخته‏شدن خفظم کن‏ هنگام بیرون آمدن جانم،و فرو رفتن در قبرم،و تمام شدن کارم،و سپرى شدن عمرم،اولیایت را به بالینم حاضر کن،خدایا یادم کن،بر طول پوسیدگى،زمانى‏که در میان توده‏هاى خاک فرود آیم،و فراموش‏کنندگان از مردم فراموشم کنند،و در خانه اقامت فرودم آر،و در منزل کرامت جایم ده،

وَ اجْعَلْنِی مِنْ مُرَافِقِی أَوْلِیَائِکَ وَ أَهْلِ اجْتِبَائِکَ وَ اصْطِفَائِکَ وَ بَارِکْ لِی فِی لِقَائِکَ وَ ارْزُقْنِی حُسْنَ
الْعَمَلِ قَبْلَ حُلُولِ الْأَجَلِ بَرِیئا مِنَ الزَّلَلِ وَ سُوءِ الْخَطَلِ اللَّهُمَّ وَ أَوْرِدْنِی حَوْضَ نَبِیِّکَ مُحَمَّدٍ
صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ اسْقِنِی مِنْهُ مَشْرَبا رَوِیّا سَائِغا هَنِیئا لا أَظْمَأُ بَعْدَهُ وَ لا أُحَلَّأُ وِرْدَهُ وَ
لا عَنْهُ أُذَادُ وَ اجْعَلْهُ لِی خَیْرَ زَادٍ وَ أَوْفَى مِیعَادٍ یَوْمَ یَقُومُ الْأَشْهَادُ اللَّهُمَّ وَ الْعَنْ جَبَابِرَةَ الْأَوَّلِینَ
وَ الْآخِرِینَ وَ بِحُقُوقِ [لِحُقُوقِ‏] أَوْلِیَائِکَ الْمُسْتَأْثِرِینَ اللَّهُمَّ وَ اقْصِمْ دَعَائِمَهُمْ وَ أَهْلِکْ أَشْیَاعَهُمْ
وَ عَامِلَهُمْ وَ عَجِّلْ مَهَالِکَهُمْ وَ اسْلُبْهُمْ مَمَالِکَهُمْ وَ ضَیِّقْ عَلَیْهِمْ
مَسَالِکَهُمْ وَ الْعَنْ مُسَاهِمَهُمْ وَ مُشَارِکَهُمْ.

و از دوستان اولیایت،و برگزیدگان و خاصان درگاهت قرارم‏ ده،و دیدارت را بر من مبارک گردان،و پیش از فرا رسیدن پایان عمرم حسن عمل روزى‏ام فرما، درحالى‏که پاک از لغزشها و گفتار بى‏پایه و منطق تباه باشم.خدایا مرا به حوض پیامبرت محمّد(درود خدا بر او و خاندانش)وارد کن،و از آن به من بنوشان،نوشاندنى سیراب کننده،روان و گوارا،که پس از آن هرگز تشنه نشوم،و از ورود به آن طرد نگردم،و از آن‏ منع نشوم،و آن را قرار ده برایم بهترین توشه،و کاملترین وعده‏گا،روزى که گواهان بپا مى‏خیزند.خدایا لعنت کن گردنکشان‏ گذشته و آینده را،هم آنان‏که حقوق اولیایت را به ناحق به خود اختصاص دادند.خدایا پایه‏هایشان را بشکن،و پیروان و عمّالشان را نابود ساز،زمیه‏هاى هلاکتشان را به زودى فراهم فرما،و کشورهایشان را از دستشان بگیر،و راههایشان را بر آنان تنگ کن، و بر آنان‏که با آنان سهیم و شریکند لعنت فرست.

اللَّهُمَّ وَ عَجِّلْ فَرَجَ أَوْلِیَائِکَ وَ ارْدُدْ عَلَیْهِمْ مَظَالِمَهُمْ وَ أَظْهِرْ بِالْحَقِّ قَائِمَهُمْ وَ اجْعَلْهُ لِدِینِکَ مُنْتَصِرا
وَ بِأَمْرِکَ فِی أَعْدَائِکَ مُؤْتَمِرا اللَّهُمَّ احْفُفْهُ بِمَلائِکَةِ النَّصْرِ وَ بِمَا أَلْقَیْتَ إِلَیْهِ مِنَ الْأَمْرِ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ
مُنْتَقِما لَکَ حَتَّى تَرْضَى وَ یَعُودَ دِینُکَ بِهِ وَ عَلَى یَدَیْهِ جَدِیدا غَضّا وَ یَمْحَضَ الْحَقَّ مَحْضا وَ یَرْفِضَ
الْبَاطِلَ رَفْضا اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَیْهِ وَ عَلَى جَمِیعِ آبَائِهِ وَ اجْعَلْنَا مِنْ صَحْبِهِ وَ أُسْرَتِهِ وَ ابْعَثْنَا فِی کَرَّتِهِ
حَتَّى نَکُونَ فِی زَمَانِهِ مِنْ أَعْوَانِهِ اللَّهُمَّ أَدْرِکْ بِنَا قِیَامَهُ وَ أَشْهِدْنَا أَیَّامَهُ وَ صَلِّ عَلَیْهِ [عَلَى مُحَمَّدٍ]
وَ ارْدُدْ إِلَیْنَا سَلامَهُ وَ السَّلامُ عَلَیْهِ [عَلَیْهِمْ‏] وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ.

خدایا در فرج دوستانت شتاب کن و حقوق تاراج‏رفته آنان را به آنان بازگردان و قائم آنان را به حق آشکار کن،و او را یارى‏رسان دینت بدار،و درباره دشمنانت فرمانده به فرمانت قرار ده.خدایا فرشتگان پیروزى را گرداگرد او همواره بدار،و به آن دستورى که در شب قدر به او القا کردى او را انتقام‏گیرنده خویش‏ قرار ده،تا جایى‏که خشنود شوى،و دینت به وسیله او،و به دست او به گونه‏اى نو و تازه بازگردد،و حق به طور کامل ناب شود،و باطل به صورت‏ همه جانبه به دور افکنده شود.خدایا بر او و همه پدرانش درود فرست،و ما را از همنشینان و خاندانش قرار بده،و در زمان بازگشتش ما را برانگیز،تا در دوران او در شمار یارانش باشیم.خدایا درک قیامش را روزى ما کن،و در روزگارش ما را حاضر کن،و بر او درود فرست،و سلام او را به ما باز رسان،درود و رحمت خدا و برکاتش بر او باد.

میرداماد(ره)در رساله اربعه ایّام خود،در بیان اعمال روز دحو الارض فرموده است:زیارت امام رضا علیه السّلام‏ در این روز افضل اعمال مستحبّ،و مؤکّدترین آداب مى‏باشد،و همچنین زیارت آن حضرت در روز اول ماه رجب الفرد در نهایت تأکید بوده،و نسبت به آن ترغیب بسیار شده است. روز آخر ماه:سال دویست‏وبیست بنابر مشهور،امام جواد علیه السّلام،در بغداد به سبب زهرى که معتصم عباسى به ایشان خوراند شهید شد و این حادیثه تقریبا پس از درگذشت دوسال‏ونیم از مرگ مأمون عبّاسى اتفاق افتاد،چنان‏که خود آن جناب مى‏فرمود الفرج بعد المامون بثلاثین شهرا[گشایش کار سى‏ماه پس از مأمون است]و این جمله نشان‏دهنده این است که آن حضرت از سوء معاشرت مأمون در کمال رنج و ناراحتى بوده است،که مرگ خود را فرج و گشایش تعبیر نموده است،چنان‏که پدر بزرگوارشان‏ امام رضا علیه السّلام،در زمان ولایتعدى خویش چنین بوده است و در هر جمعه که از مسجد جامع باز مى‏گشت،به همان حال که عرق‏ ریزان و غبارآلوده بود،دستها را به درگاه الهى بلند نموده و مى‏گفت:الهى اگر فرج و گشایش کار من در مرگ من است‏ پس همین ساعت در مرگ من شتاب ورز و پیوسته در غم‏واندوه بود،تا از دنیا رحلت فرمود،و امام جواد علیه السّلام زمانى که وفات کرد از عمر شریفش بیست‏ وچند سال و چند ماه گذشته بود،مرقد شریف ایشان در بقعه مبارکه کاظمیه در پشت سر جّد بزرگوارشان‏ امام موسى بن جعفر علیهما السّلام قرار دارد.

التماس دعا