حاج آقای ابویی یکی از آزاده های سرفراز جنگ تحمیلی و مفسر

نهج البلاغه درجلسه ی تفسیر این هفته خود با طلاب اشاره

داشتند که :

ترجمه قرآن بدون فراگیری علم صرف و نحو فراموش می شود .

افرادی بودند که در دوران اسارت با گذراندن زمان طولانی و

زحمت فراوان ترجمه قرآن را یاد گرفتند ولی الان که حدود

20 سال گذشته وقتی آن ها را می بینم و در مورد ترجمه

قرآن از آن ها می پرسم می گویند که فراموش کرده اند .

فراموش کرده اند چون پایه کار درست نیست چون علم

صرف و نحو و نحو را یاد نگرفتند .

شما طلبه ها الان نردبان را دارید پس با نردبان بالا روید .

وقتی بزرگان تواضع کنند سخن های ایشان تاثیر می گذارد .

در جبهه همه متواضع بودند. در جبهه جوان ها مطیع رهبری بودند .

اعتماد داشتنی که حضرت علی علیه السلام در خطبه 182

نهج البلاغه آن را افتخاری برای رزمندگان می داند.( دعوت جهاد

را پذيرفته و به رهبر خود اطمينان داشته و از او پيروى كردند.)

میدان مین بود . می گفتند وقت برای خنثی کردن نداریم .

رزمنده ها داوطلب می شدند و روی مین می رفتند . این ها همه

از اعتماد به رهبری بود و بارها در جبهه ها صحنه هایی مانند

عاشورا ساختند .

از ویژگی های مهم رزمندگان عبادت و اعتماد به رهبری بود.

( بخشی از سخنان آقای ابویی در جمع طلاب )

امام علی علیه السلام :

شما را به پنج چیز سفارش می کنم که اگر برای آن ها

شتران را پرشتاب برانید و رنج سفر را تحمل کنید سزاوار است :

کسی از شما جز به پروردگار خود امیدوار نباشد ،

و جز از گناه خود نترسد ،

و اگر از یکی سئوال کردند و نمی داند شرم نکند ، و بگوید نمی دانم ،

و کسی در آموختن آنچه نمی داند شرم نکند

و بر شما باد به شکیبایی ، که شکیبایی ایمان را چون سر است

بر بدن و ایمان بدون شکیبایی چونان بدن بی سر ارزشی ندارد .

( نهج البلاغه ، ترجمه محمد دشتی ، حکمت 82 ، ص 457)

شبهه را برای این شبهه نامیدند ک به حق شباهت دارد ،

اما نور هدایت کننده ی دوستان خدا ،در شبهات یقین است

و راهنمای انان مسیر هدایت الهی است .

اما دشمنان خدا دعوت کننده  ی شان در شبهات گمراهی است ،

و راهنمای آنان کوری است . آن کس که از مرگ بترسد نجات نمی یابد ،

و آن کس که زنده ماندن را دوست دارد برای همیشه در دنیا نخواهد ماند.

( نهج البلاغه ، ترجمه محمد دشتی ، خطبه 38 ، ص 63)

امام علی علیه السلام فرمودند :

ناتوانی آفت

و شکیبایی شجاعت

و زهد ثروت است

و پرهیز کاری سپر نگه دارنده است

و چه  همنشین خوبی است ، راضی بودن و خرسندی

( نهج البلاغه ، ترجمه محمد دشتی ، حکمت 4 )‌