در مورد مساله خانوادگي‌شان ما زياد تو زندگي خانوادگي‌شان نبوديم هر از گاهي مي‌رفتيم و سلام وعلیکي داشتيم منتهي يادم مي‌ايد اگر ايشان يك غذاي خوشمزه‌اي يا شيريني يا شكلاتي به تناسبي، جشني ، عروسي بود و چيزي به ايشان مي‌دادند شيريني كه برمي‌داشتند ميل نمي‌كردند. به ميزبان مي‌گفتند كه من مي‌توانم يك دانه ديگر بردارم و آن شخص با كمال ميل مي‌گفت برداريد. مي‌گفت من اين برمي‌دارم كه با خانمم و بچه‌هايم ميل كنم. اين خيلي عجيب بود كه مثلا حتي يك شيريني يا شكلاتي هم داشت مي‌بردند تو خانه كه در اين شيريني اندك و خوشمزگي اندك هم، خانواده‌اش سهيم باشند و به ما توصيه مي‌كردند كه اين خيلي موثر است كه آدم شيريني‌هاي زندگي‌اش راشاديهاي زندگي‌اش را سعي كند، باخانواده‌اش تقسيم كند، فقط فكر خودش نباشد. مي‌گفت در ايجاد مودت بين زن و شوهر موثر است و يك چيز ديگر كه مي گفتند خيلي موثر است خواندن نماز جماعت با خانواده‌ است. مي‌گفت خيلي در ايجاد الفت بين اعضاي خانواده موثر است،غير از آنكه روحيه عبادي هم حفظ مي‌شود.

براي من خيلي جالب بود كه بدانم رابطه آقا مرتضي با بچه‌هايش چگونه است. مي‌گفت كه بچه‌هاي من حرفم را نمي‌خوانند. مي‌گفتم يعني چه، اختلاف سني آقامرتضي با بچه‌هايش زياد بود.
مي‌گفت وقتي من سجاد را دعوا مي‌كنم و يك تشري مي‌زنم خودم خنده‌ام مي گيرد، بعد سجاد تحويل نمي‌گيرد. مي‌گفت علت آن، رفتار خودم است. من خودم نمي‌توانم از خودم چنين تصويري بدهم كه من يك چيزي مي‌گويم حتما بايد گوش كنيد.

يك روز ديگر ما با هم در مجله قرار داشتيم مقداري دير آمد. من پرسيدم چي شد؟ گفت كه سجاد را تنهايي فرستادم مدرسه. خودم هم دنبالش رفتم ببينم چه طوري مي‌رود و خيلي لذت برده بود كه مردانه از خيابان گذر كرده و يا من يك بار سوال كردم كه شما شبها اينقدر دير به منزل مي‌رويد آيا اعتراضي به شما نمي‌شود گفت نه! خانمم عادت كرده و درجريان قضاياست و اين طوري نيست كه منفك باشد و هر كسي كار خودش راانجام بدهد.

منبع :سایت شهید آوینی

ای دنیا ! از من دور شو  که افسارت بر کوهانت است .من از چنگال هایت جستم  و از دام هایت رستم . از سقوط  و سر نگونی در پرتگاه هایی که تولید کرده ای کناره گرفتم .

کجا رفتند آن هایی که با شوخی و بازی ، فریبشان دادی ؟ چه شدند افرادی که با زیور و زر و افسونگری های خویش گمراهشان نمودی ؟ حال آنان گرو گان گور ها و در آغوش لحد ها خفته اند.

شهید عباس آورچه:

کاری بکنید که عاقبتتان به خیر باشد، چون که چند سالی در این دنیا بیش نیستید. اگر اعمالتان خوب بود عاقبتتان هم خوب خواهد بود ولی اگر همیشه به فکر پول و مال دنیا باشید و قیامت را فراموش کنید بدانید که عاقبت بدی خواهید داشت بترسید از عذاب خدا ، که عاقبت خداوند ،الیم است.

شهید محمد باقر موهبتی:

از یاد خدا غافل نباشید و همیشه ی اوقات بعد از فریضه نماز،  برای سلامتی امام . پیروزی اسلام بر کفر دعا کنید و حوایج دنیا و آخرت خود را از خدا خواسته و بر رضای او شاکر باشید.

همیشه به نیروها طوری تذکر می داد که کسی ناراحت نشود . سعی می کرد با شوخی و لبخند مطلب را به طرف بفهماند .
یک بار تدارکات لشکر مقدار زیادی کمپوت گیلاس به خط آورد و پشت خاکریز ریخت . ما هم که تا به حال این همه کمپوت ندیده بودیم , یکی یکی آنها را سوراخ می کردیم، آبش را می خوردیم و بقیه اش را دور می ریختیم.
در همین حال حاج همت با رضا چراغی داشتند عبور می کردند . پیراهن پلنگی به تن داشت و دوربینی هم به گردنش انداخته بود . وقتی به ما رسید و چشمش به کمپوت ها افتاد، جلو آمد و گفت : برادر، می شود یک عکس با هم بیاندازیم؟ . گفتم : اختیار دارید حاج آقا ما افتخار می کنیم. کنار هم نشستیم و با هم عکس انداختیم؛ بعد بلند شد تشکر کرد و گفت : خسته نباشید، فقط یک سوال داشتم.
گفتم: بفرمایید حاج آقا
گفت: چرا کمپوت ها را اینجوری وا می کنید؟
گفتم: آخه حاج آقا، نمی شود که همه اش را بخوریم .
در حالی که راه افتاد برود خنده ای کرد و با دست به شانه ام زد و گفت : برادر من مجبور نیستی که همه اش را بخوری.
بدون این که صبر کند، راه افتاد و رفت تا مبادا در مقابل او دچار شرمندگی شوم.
بعد از رفتن او فهمیدم که او از اول می خواست این نکته را به من گوشزد کند ولی برای اینکه ناراحت نشوم، موضوع عکس گرفتن را پیش گرفته بود .