حجت الاسلام و المسلمین حسین انصاریان هشت توصیه

را برای بهره‌مندی بهتر از ماه مبارک رمضان پیشنهاد داده است.

۱- سعی کنید تغذیه مناسب داشته باشید که ضمن بر گزاری

یک عبادت بزرگ دچار مشکل در سلامتی خود نباشید،

خصوصاً اگر که قبلاً تمرین نداشته اید.

۲- اولیاء خداوند علاوه‌ بر زبان، چشم وگوش، قلب خود را نیز

به روزه وا می دارند و غیر دوست، یعنی غیر خدا را به آن

راه نمی‌دهند.

۳-ماه مبارک رمضان، بهار قرآن کریم است، سعی کنیم

با دقت و حوصله، به صورت روزانه، بخشی از قرآن کریم

را تلاوت کنیم و اگر لازم بود به تفاسیر معتبر رجوع کرده

و معانی و مقاصد آن را درک کنیم.

۴- ماه مبارک ماه، پاک‌سازی باطن و صفا یافتن معنوی

است و سعی کنیم برنامه مناجات را خصوصاً در سحرها،

داشته باشیم و دعاهای رسیده از پیامبر اکرم(ص)

اهل بیت (ع)، بهترین متن ها برای مناجات هستند، البته در

مناجات، انسان می تواند هر چه دوست دارد با خدای خود

در میان بگذارد و از گناهان خود استغفار کند.

۵- در مجالس مذهبی خصوصاً شب‌های قدر شرکت کنیم

و از این فرصت‌ها بیشترین استفاده را ببریم.

۶-مؤمنین و مؤمناتی که از دنیا رفته اند را فراموش نکنیم

و برای آنان استغفار کرده و ثواب قرائت قرآن را به روح آنان

هدیه کنیم.

۷- کمتر حرف بزنیم، بیشتر فکر کنیم و اخلاق و رفتار

خود را بهتر کنیم.

۸- سعی کنیم حالت معنوی و روحانی را که در سایه

ماه مبارک رمضان حاصل می‌شود، حداقل تا مدتی

در خود نگه داریم، البته بیش از حد بر خود سخت نگیریم.

منبع : یزد بانو

متن سخنان حضرت آیت الله حاج آقا مجتبی تهرانی در روز یازدهم ماه مبارک رمضان 1391 ه.ش  به شرح ذیل است:

مروری بر مباحث گذشته

گفته شد ماه مبارک رمضان ماه تلاوت قرآن، اظهار نیاز کردن و تقاضا کردن حاجات خویش به پروردگار است. البته عرض شد که حاجات یا طلب نفع باشد و یا دفع ضرر، ولی نعوذبالله تقاضای ضرر برای خود و دیگران چه در امور دنیوی و چه اخروی نباشد. به این مناسبت بحث در دعای خیر بود که آیا دعا کردن شخص منحرف جایز است یا نه؟ بیان شد که منحرفین بر دو گونه هستند؛ یا کسانی که استضعاف فکری و فرهنگی دارند و به انحراف کشیده شده‎اند، که دعا کردن برای آن‎ها اشکالی ندارد و حتّی برای هدایتشان و اینکه انسان عملاً وارد شود تا از آن‎ها دستگیری کند، بسیار کار ممدوحی است. امّا نمونه‎هایی که معاند هستند دعا کردن برای آن‎ها جایز نیست، یعنی بی‎فایده و لغو است.

سرآمد ادعیه، طلب آمرزش

در اینجا می‎خواستم نکته‎ای را در مورد منحرفینی که معاند نیستند متذکّر شوم. عرض شد، دعا کردن برای این‎ اشخاص جایز است و اشکالی ندارد. در اینجا ما دعای خیرِ معنوی و مادّی داریم. در معنوی‎ها آنکه سرآمدِ خیرات و مبرّات است دعا برای آمرزش است. لذا در باب دعا داریم که وقتی انسان می‎خواهد دعا و طلب حاجت کند ابتدا استغفار کند یعنی از خدا تقاضای مغفرت کند. این بالاترین دعا است. انسان برای خودش طلب مغفرت کند.

طلب مغفرت برای منحرف مستضعف

در اینجا سؤال می‎شود که آیا جایز است برای منحرفِ مستضعف استغفار کنیم یا نه؟ دقّت کنید! فرض بفرمایید، کفّار و مشرکینی که انحراف اعتقادی دارند و مستضعف هم هستند، امّا معاند و مغرض نیستند بلکه در محیط و منطقه‎ای بوده‎اند که از نظر اعتقادی به انحراف کشیده شده‎اند. در این شرایط اگر انسانی دستش را بگیرد و هدایتش کند چه بسا از اعتقادات باطلش دست بکشد. حالا چون دعا کردن خیر است آیا جایز است که برای او طلب مغفرت کنیم یا نه؟ جوابش منفی است. این دعا را تا وقتی که به صراط مستقیم نیامده است نباید برایش کرد.

بی‎معنا بودن غفران برای منحرف

چون غفران برای منحرف، مشرک و کافر معنا ندارد. البته این غیر از طلب هدایت است. اینکه بگوییم: «أَللَّهُمَ‏ اهْدِ»، خدایا! فلانی را هدایت کن، غیر از «اللَّهُمَ‏ اغْفِرْ لَه» است. این‎ها دو تا است. «أَللَّهُمَ‏ اهْدِ» یعنی، خدایا! به راه راست هدایتش کن. امّا «اللَّهُمَ‏ اغْفِرْ لَه» معنایش این است که گناهانش را بیامرز؛ یعنی با وجود انحراف و شرک و کفر، او را بیامرز! اصلاً غفران نسبت به آن‎ها معنا ندارد.
لذا خواستم این را تذکّر بدهم که وقتی می‎گوییم، دعا کردنِ مستضعف اشکال ندارد، منظور ما هر دعایی نیست، بلکه یک دعا را استثناء می‎کند و آن طلب مغفرت است. چون با بودن آن شخص در مسیر انحرافی مثل شرک و کفر و… اینکه از خدا بخواهیم تا از گناهش درگذرد، معنا ندارد.

ادامه »

صفحات: 1· 2

امروز به یک جلسه بصیرتی دعوت شدم ، متأسفانه نام سخنران جلسه را نمی دانم ولی یک روحانی با اطلاعات سیاسی زیاد سخنران جلسه بودند . ایشان بعد از بیان نکات مهمی در مورد انتخابات به 5 نکته مهم برای انتخاب رئیس جمهور اصلح اشاره کردند که البته خودشان آن را 5 نسبت مهم می خواند. ایشان گفتند که ما شخصی را می خواهیم که :

1-نسبت به احکام اسلام تعبد و بندگی داشته باشد . 

برای ریاست جمهوری ما اسلام شناس و کارشناس اسلامی نمی خواهیم ما کسی را می خواهیم که تعبد و تقید به اسلام داشته باشد.

2- نسبت به ولایت فقیه تبعیت خود را نشان داده باشد .

حداقل کارهای ده سال اخیرش را پیگیری کنیم و ببینیم مخالفت با ولایت فقیه نداشته باشد .

3- نسبت به مردم باور کند که خدمتگزار ملت است

نه این که به دنبال اطرافیانش بیفتد و در مسیر رسیدن آن ها به اهدافشان تلاش کند .

4- نسبت به دشمن مقاوم باشد و این نکته بسیار  مهم است .

5- نسبت به مسئولیت ریاست جمهوری قدرت و توانایی لازم را داشته باشد .

انشاالله با در نظر گرفتن این نکات بتوانیم رئیس جمهوری اصلح را انتخاب کنیم تا خدا و امام زمان (عج ) و نائب ایشان از ما راضی باشند .

گاهی وقت ها در زندگی اطرافیان می بینیم که بعضی افراد دچار مصیبت های بزرگی می شوند ولی در این سختی ها و مصیبت ها صبر می کنند . روزی خانمی به من می گفت :در یک هفته داغ دو تا از فرزندانم را دیدم یکی بر اثر تصادف و یکی هم بر اثر بیماری از دنیا رفت. به او گفتم: چقدر خدا را شکر کردی که توانسته ای این داغ ها را تحمل کنی؟ در حالی که خیلی از افراد طاقت تحمل یک مصیبت را ندارند و دیگر این که تصور کن که چگونه حضرت زینب سلام الله علیها در یک روز داغ چندین نفر از افراد خانواده خود را دیدند .

در صورتی که اگر درست فکر کنیم آن افراد چه انسان های کاملی بودند و بی بی چطور این مصیبت ها را تحمل کردند ؟ این انسان های کامل خیلی به یکدیگر علاقه داشتند . نقل شده روزی امام حسین علیه السلام به منزل وارد شدند و دیدند حضرت زینب سلام الله علیها خوابیده اند و نور خورشید بر روی صورت خواهر افتاده است

ایشان در مقابل صورت خواهر ایستادند و خود مانند سایه بانی جلوی تابیدن نور خورشید بر روی صورت خواهر را گرفتند.علاقه ایشان به یکدیگر تا این حد بود و با این همه بی بی در نهایت صبر مصیبت ها را تحمل کردند .

پس همیشه توجه داشته باشید که خداوند به اندازه ظرفیت افراد به آن ها سختی می دهد . خدا را شکر کنیم و از خداوند بخواهیم تا به ما ظرفیت تحمل سختی ها را عنایت کند چون هر چه انسان بیشتر سختی ها تحمل کند به خدا هم نزدیکتر می شود.

( بخشی از سخنان سرکار خانم خاتم الحسینی در جمع طلاب )

 
در اسلام 6 نوع محبت مذموم داریم که منشأ گناهان معرفی شده است این 6 محبت عبارتند از :

1 -حب الدنیا

اولین دوستی مذموم دوستی دنیا است که باعث می شود برای به دست آوردن دنیا به سمت حرام برویم مانند ماجرای حضرت علی علیه السلام که افسار اسبشان را به دست مردی دارند تا اسب را نگه دارد وقتی بازگشتند دیدند آن مرد رفته و افسار اسب را با خود برده حضرت علی علیه السلام فرمودند : این شخص حلال را رها کرد و مال حرام خورد در حالی که من می خواستم همین افسار را به او بدهم او حلال را رها کرد و حرام خورد.

2- حب الریاسة

آخرین محبتی که از دل ما بیرون می رود حب الریاسة است این حب هم منشأ بسیاری از گناهان و معاصی است .

3 - حب الطعام

یعنی دوست داشتن طعام . می دانید که وقتی نان را به سر سفره می آورند مکروه است که منتظر خورشت بمانیم . شاید دلیل آن این باشد که ما با نخوردن نان می گوییم این نعمت خداوند مورد پسند ما نیست و منتظر نعمت بهتر هستیم .

4- حب النساء

یعنی بنده شهوت . حب شهوت هم یکی از چیز هایی است که انسان را از خدا دور می کند.

5- حب النوم

بعضی ها علاقه شدیدی به خوابیدن دارند و فقط عمرشان صرف خوابیدن وخوردن می شود دوست دشتن خواب هم باعث غفلت ما از خداوند می شود.

6- حب الراحة

راحت طلبی هم منشأ گناهان است و انسان باید بدنش را در مقابل سختی قرار دهد . اگر انسان بخواهد به خدا نزدیک شود باید سختی بیشتری تحمل کند مانند ائمه علیهم السلام که سختی های زیادی را تحمل کردند و به قول شاعر

 هر که در این بزم مقرب تر است

جام بلا بیشترش می دهند

( بخشی از سخنان سرکار خانم خاتم الحسینی در جمع طلاب)

یکی از راه های مهم برای توجه بیشتر به خداوند یادآوری نعمت های الهی است .

روزی خداوند به حضرت موسی علیه السلام خطاب کرد : کاری کن که محبت من به دل مردم برود .

حضرت موسی علیه السلام پرسیدند : چگونه ؟

خطاب شد : نعمت های من را یادآوری کن .

خداوند متعال بارها در قرآن می فرماید : افلا تتذکرون ؟ یعنی :چرا تذکر نمی دهی ؟

همه ما انسان ها به وجود خداوند معتقدیم و این فطری است . اگر یک کمونیست هم به دریا بیفتد و راه نجاتی نداشته باشد از خدا کمک می خداهد و جالب تر این که از خدا کمک می خواهد نه خدایان وهمین نشانه ای برای فطری بودن اعتقاد به خدای یکتاست.

ما انسان ها وقتی نعمتی را داریم فراموش می کنیم ولی اگر ما شخص نابینایی را ببینیم متوجه نعمت بینایی می شویم . اگر شخص ناشنوایی را ببینیم متوجه نعمت شنوایی می شویم و…

حالا این یک پیشنهاد است !!

اگر جوانی دارید که نماز نمی خواند یا بی اعتنا است او را همراه کنید و به یک آسایشگاه ببرید مطمئن باشید دگرگون خواهد شد چون با دیدن ناتوانی های آن ها متوجه نعمت هایی که دارد می شود و می فهمد چه نعمت هایی دارید .

( بخشی از سخنان سرکار خانم حسین زاده در جمع طلاب )