شيطان هرگز از كارش عاجز نمى ‏گردد، و راه هلاك كسى را خطا نمى ‏كند، نه دانشمند را به خاطر دانشش، و نه تهيدست را به علّت لباس كهنه ‏اش.

خداوند بندگانش را از اين همه شرور با نماز و زكات، و زحمت در روزه گرفتن در ماه رمضان حراست فرموده، تا اندامشان را از گناه آرام سازد، و ديدگانشان را خاشع نمايد، و جانشان را خوار و فروتن گرداند، و دلهايشان را از برترى جويى فرود آورد، و كبر و خودپسندى را از آنان بزدايد، زيرا ساييدن جبهه به خاك علّت تواضع، و وانهادن اعضاى پر ارزش به روى زمين شكستن خود، و لاغر شدن بدن از پى روزه باعث خاكسارى است، و نيز در اداى زكات پرداخت ميوه‏ هاى زمين و غير آن به مسكينان و تهيدستان نهفته است.
آثار اين عبادات را بنگريد كه چگونه جوانه‏ هاى فخر را بر مى ‏كند، و از نهال هاى سر برآورده كبر جلوگيرى مى ‏كند.

(نهج البلاغة ، محمد بن حسين ‏شريف الرضي، ترجمه انصاريان، ص: 195)