ابان مى ‏گويد: اين حديث را به نقل از ابو ذر براى حسن بصرى نقل كردم. او گفت:

سليم و ابو ذر راست گفته ‏اند. على بن ابى طالب داراى سبقت در دين و علم و حكمت و فقه، و نيز در رأى و مصاحبت (با پيامبر صلى اللَّه عليه و آله)، و هم در فضل و كمالات، و در فاميل و دامادى، و در شجاعت در جنگ، و در بخشش و نيكى و علم به قضاوت، و در نزديكى با پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و علم به حكم بين مردم و فيصله خصومت و در امتحان دادن در اسلام است.

على در هر كارى بلند مرتبه است . خدا على را رحمت كند و بر او درود فرستد.

سپس حسن بصرى گريه كرد به طورى كه محاسنش تر شد.

ابان مى ‏گويد: به او گفتم: اى ابو سعيد ، آيا به كسى غير از پيامبر هم وقتى ياد مى‏ كنى «صلى اللَّه عليه» مى ‏گويى؟ گفت: هر گاه مسلمين را ياد كردى بر آنان رحمت فرست، و بر محمد و آل محمد صلوات بفرست، و على افضل آل محمد است.

گفتم: اى ابو سعيد، از حمزه و جعفر و فاطمه و حسن و حسين هم افضل است؟

گفت: آرى بخدا قسم، از آنان افضل است. و چه كسى شك دارد كه او از آنان افضل است؟

پرسيدم: براى چه؟

گفت: نام شرك و كفر و بت ‏پرستى و شراب خوارى بر او جارى نشده است. و على از آنان افضل است بخاطر سبقت در اسلام و علم به كتاب خدا و سنت پيامبرش، و اينكه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله به فاطمه عليها السّلام فرمود:

«ترا به ازدواج افضل امتم در آوردم»،

كه اگر در امّت افضل از او بود استثنا مى‏ كرد. و اينكه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله بين اصحابش برادرى ايجاد كرد و بين على و خودش برادرى قرار داد. پيامبر صلى اللَّه عليه و آله هم خودش و هم برادرى كه براى خود قرار داد از همه افضل است. و او را در روز غدير خم نصب كرد و براى او صاحب اختيارى بر مردم را واجب كرد همان طور كه براى خود واجب كرده بود، و فرمود:

«هر كس من صاحب اختيار اويم على صاحب اختيار اوست».

و به او گفت: «تو نسبت به من بمنزله هارون نسبت به موسى هستى» و اين سخن را به هيچ يك از اهل بيتش و احدى از امتش جز او نفرموده است. او سوابق بسيار و مناقبى دارد كه احدى از مردم مثل آنها را ندارد.

ابان مى ‏گويد: به حسن بصرى گفتم: افضل اين امّت بعد از على عليه السّلام كيست؟

گفت:همسر او و دو پسرش.

گفتم: بعد چه كسى؟

گفت: سپس جعفر و حمزه.

افضل مردم اصحاب كساء هستند كه آيه تطهير در باره ايشان نازل شده است. در آن (كساء) پيامبر صلى اللَّه عليه و آله خود و على و فاطمه و حسن و حسين را كنار يك ديگر جمع كرد و فرمود: «اينان مورد اطمينان من و عترت من از اهل بيتم هستند»، خداوند هم بدى ‏ها را از ايشان برد و آنان را پاك گردانيد.

امّ سلمه گفت: مرا نيز همراه خود و آنان داخل كساء نما.

فرمود: اى ام سلمه، تو بانوى نيكوئى و عاقبتت هم خير خواهد بود، ولى اين آيه فقط در باره من و اينان نازل شده است.

منبع: أسرار آل محمد عليهم السلام ،سلیم بن قیس هلالی، ترجمه كتاب سليم، ص: 248

حضرت محمد صلی الله و علیه و آله فرمود:

هر کس بر من زیاد صلوات فرستد از تلخی مرگ و جان کندن ایمن گردد و

هر کس بگوید : “اللهم صل علی محمد و آل محمد “خدا به او ثواب

هفتاد و دو شهید عنایت فرماید و از گناهان بیرون می آید مانند روزی که

از مادر متولد شده است .

(صلوات کلید حل مشکلات ، علی خمسه ای قزوینی ، ص 28 )

پیغمبر خدا صلی الله و علیه و آله فرمودند :

هر کس یک مرتبه صلوات  بر من بفرستد ، آن دو ملکی که محافظ رفتار او هستند ،

تا سه روز هیچ گناهی برای او نمی نویسند .

(صلوات کلید حل مشکلات ، علی خمسه ای قزوینی ، ص 26 )

گفتم: خدا آخه این همه سختی؟ چرا؟
گفت: «انَّ مع العسر یسرا»
“قطعا به دنبال هر سختی، آسانی است.(انشراح/6)

*
گفتم: واقعا؟!
گفت: «فإنَّ مع العسر یسرا»
حتما به دنبال هر سختی، آسانی است.(انشراح/7)

*
گفتم: خب خسته شدم دیگه…
گفت: «لاتـقـنطوا من رحمة الله»
از رحمت من ناامید نشو.(زمر/53)

*
گفتم: انگار منو فراموش کردی!
گفت:«اذکرونی اذکرکم»
منو یاد کن تا یادت باشم.

*
گفتم: تا کی باید صبر کرد؟!
گفت: « وَ ما یدریک لَعلَّ السّاعة تکون قریبا»
تو چه می دانی، شاید موعدش نزدیک باشد.(احزاب/63)
«انّی اعلم ما لاتعلمون»
من چیزایی میدونم که شما نمی دونید.(بقره/ 30)

*
گفتم: تو بزرگی و نزدیکیت برای من کوچک، خیلی دوره! تا اون موقع چی کار کنم؟
گفت: « و اتّبع ما یوحی الیک و اصبر حتی یحکم الله»
حرف هایی که بهت زدمو گوش کن، و صبر کن ببین چی حکم می کنم.
(یونس/ 109)

*
ناخواسته گفتم: الهی و ربّی من لی غیرک (خدایا آخه من غیر تو کیو دارم؟!)
گفت: «الیس الله بکاف عبده»
من هم برای تو کافی ام.

از حضرت علی(ع) روایت است که فرمود: «نخستین رحمتی که از آسمان به زمین نازل شد، در روز بیست و پنجم ماه ذی القعده، روز دحوالارض بوده است. و هرکس این روز را روزه بدارد و شب آن را به عبادت بپردازد، به پاداش عبادت صد ساله رسیده است؛ عبادت صد ساله ای که روز های آن را به روزه و شب های آن را به عبادت گذرانیده است. و هر جماعتی که در این روز گِرد هم ایند و به ذکر پروردگار بپردازند، پراکنده نخواهند شد مگر آنکه خواسته های آنان برآورده خواهد شد و در این روز هزاران رحمت از سوی پروردگار نازل می شود که نودونه درصد آن از آنِ کسانی است که روزش را به روزه و ذکر مشغول باشند و شبش را به احیا و عبادت»

مراقبات، صص 186 و 187.