آقاي اصغر خادم نقل مي کردند: از ناحيه دست ، درد شديدي مرا رنج مي داد: به طوري که در کفشداري قادر به گرفتن کفش هاي زائران نبودم.

يکي از روزها به يکي از همکاران خادم گفتم دستم خيلي درد مي کند. گفت : خجالت نمي کشي در حضور بي بي مي گويي دستم درد مي کند ؟ در جواب گفتم: شايد ايشان نمي خواهد مرا شفا دهد ! دوست خادمم گفت : اينها مثل من و شما نيستند .خيلي ناراحت شدم.

مستقيماً به خدمت خانم، حضرت معصومه (ع) رفتم و عرض کردم: بي بي جان ! ديديد همکارم به من چه گفت ؟ خيلي دلم شکسته است .

ساعت 11 شب بود که ديدم يکي ديگر از دوستان همکارم در حال خوردن قرص است . گفتم : چه قرصي مي خوري؟ گفت: قرص اعصاب . گفتم : دست من هم خيلي درد مي کند . يک قرص اعصاب به من داد و گفت : بخور ! ان شاالله خوب مي شوي. من هم قرص را از ايشان گرفتم و خوردم . از آن شب تا کنون ، دستم هيچگونه ناراحتي ندارد و شفاي کامل حاصل شده است.

منبع:   عنايات معصوميه از زبان خادمين آستانه مقدسه حضرت معصومه (س) ، محمد علي زيني وند

استاد مطهری می‌‌نویسد:

مى‌‏دانیم که شیخ انصارى، شوشترى بوده است. مردى است که در علم و تقوا نابغه روزگار است. هنوز علما و فقها به فهم دقایق کلام این مرد افتخار مى‏‌کنند. مى‏‌گویند وقتى چیزى از او مى‌‏پرسیدند، اگر نمى ‏دانست تعمد داشت بگوید نمى‏‌دانم،

مى‌‏گفت:

ندانُم ندانُم ندانُم.

این را مى‌‏گفت که شاگردها یاد بگیرند که اگر چیزى را نمى‌‏دانند ننگشان نشود، بگویند نمى‌‏دانم.

در زمان شیخ انصارى، شخصى در خواب شیطان را دید که تعداد زیادى افسار همراه خودش دارد ولى این افسارها مختلف است؛ بعضى از افسارها خیلى شل است، طناب بسیار ضعیفى را به صورت افسار درآورده است، بعضى از آنها چرمى است و بعضى به صورت زنجیر، زنجیرهاى مختلفى که بعضى از آنها خیلى کلفت است. در میان اینها یک زنجیر خیلى کلفت و قوى‏ بود که خیلى‏ جالب بود.

از شیطان پرسید: اینها چیست؟

گفت: اینها افسارهایى است که به سر بنى ‏آدم مى‌‏زنم و آنها را به طرف گناه مى‏‌کشانم.

گفت: آن زنجیر کلفت براى کیست؟ گفت: این براى یک آدم خیلى گردن کلفتى است.

گفت: چه کسى؟

گفت: شیخ انصارى؛ اتفاقا دیشب زدم به سرش و چند قدم آوردم، ولى زد و آن را پاره کرد.

بعد آن شخص گفت: حالا افسار ماها کجاست؟

شیطان گفت: شما که افسار نمى‌‏خواهید، شما دنبال من هستید! این افسار مال آنهایى است که دنبال من نمى‌‏آیند.

آن شخص صبح آمد خواب را براى شیخ انصارى نقل کرد. مثل اینکه شبى بوده که شیخ خیلى اضطرار پیدا مى‏‌کند و از پولى که بابت سهم امام بوده و فردا بایستى تقسیم مى‌‏کرده است، به عنوان قرض چیزى بر مى‏ دارد. مى ‏آید تا دمِ در، ولى پشیمان مى‌‏شود و بر مى‌‏گردد مى‌‏گذارد سر جایش.

شیطان که گفته بود زنجیر را زدم به سرش و او را چند قدم آوردم ولى پاره کرد و رفت، قضیه این بوده است‏.

شيخ مرتضي انصاري ( شيخ اعظم )

ولادت : 1214 ق . محل ولادت : دزفول .
وفات : 1281 ق . محل دفن : نجف .
محل تحصيل : دزفول ، كاشان ، كربلا ، نجف .
اساتيد : حضرات حاج ملا احمد نراقي ، شيخ حسين دزفولي ( عموزاده ) و …
شاگردان : آخوند ملا محمد كاظم خراساني ، ملا حسينقلي همداني ، ميراز محمد حسن شيرزاي و …
تأليفات : فرائد الاصول ( رسائل ) ، المكاسب و …

وجود شريفش از نسل جابر بن عبدالله انصاري بود . پدرش ، شيخ محمد امين ، در زمزمه ي علماي پرهيزكار و احياگران دين مقدس اسلام جاي داشت . وي از همان كودكي به تحصيل و فراگيري معارف حيات بخش اسلام عشق مي ورزيد و با جديت و تلاشي خستگي ناپذير ، تا پاسي از شب به مطالعه و تأليف دروس خود همت مي گمارد . استادش ملا احمد نراقي در مورد او مي گفت :

  استفاده اي كه من از وي بردم بيش از بهره اي بود كه او از من برد !  

آن قدر شوق فراگيري دانش وجودش را پر كرده بود كه حتي بعد از نمازهاي يوميه به جاي تعقيبات نماز ، مطالب درس و اشعار الفيه را مي خواند .

در توصيف او گفته اند كه در عبادت ، زهد و ورع در عصر خود كم نظير بود . همتي بلند و اخلاقي نيكو داشت . آيت الله ميرزا حبيب الله رشتي مي فرمود :

 شيخ سه چيز ممتاز داشت : علم ، رياست و تقوا . رياست را به ميرزا محمد حسن شيرازي داد ، علم را به من بخشيد و تقوا را با خود به قبر برد .  

يكي از شاگردان او نقل مي كند :  وقتي به مجلس درس شيخ در آمدم از مطالب و تقريراتش هيچ نمي فهميدم ، خيلي به اين حالت متأثر شده ، به حضرت امير عليه السلام توسل جستم . شبي در خواب خدمت آن حضرت رسيدم ، ايشان در گوش من ” بسم الله الرحمن الرحيم ” قرائت فرمود .

صبح چون در مجلس درس شيخ حاضر شدم ، درس را مي فهميدم . كم كم جلو رفتم . پس از چند روز به جايي رسيدم كه در آن مجلس صحبت مي كردم . آن روز پس از ختم درس ، خدمت شيخ رسيدم . وي آهسته در گوش من فرمود : ” آن كس كه ” بسم الله ” را در گوش تو خوانده تا ” و لاالضالين ” را هم در گوش من خوانده است !  

منبع : افلاكيان خاك نشين ، هيئت تحريريه ي مؤسسه ي فرهنگي مطالعاتي شمس الشموس ، ص 14،

«اِنَّ الَّذینَ قالُوا رَبُّنَا اللهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلائِكَةُ اَلاّ تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ اَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتی كُنْتُمْ تُوعَدُونَ»(1)

«اگر روزی اسراء برگشتند و من نبودم ، سلام مرا به آنها برسانید و بگویید خمینی در فكرتان بود. »

امام خمینی (ره)

« ما را چه رسد كه با این قلم های شكسته و بیان های نارسا در وصف شهیدان و جانبازان و مفقودان و اسیرانی كه در جهاد فی سبیل الله جان خود را فدا كرده و یا سلامت خویش را از دست داده اند یا به دست دشمنان اسلام اسیر شده اند، مطلبی نوشته یا سخنی بگوییم؟ زبان و بیان ما عاجز از ترسیم مقام بلند پایه ی عزیزانی است كه برای اعتلای كلمه ی حق و دفاع از اسلام و كشور اسلامی جانبازی نموده اند.»

صحیفه نور جلد 19 – ص 40

«بار الها، اسرای ما اسیر جانی ترین دژخیم زمان می باشند. مقاومت آنها دنیا را شگفت زده كرده است. هر چه زودتر آنها را برای خدمت به تو و بندگانت آزاد فرما و به خاندان محترم همه صبر، اجر، سلامت و مغفرت عنایت فرما.»(3)

امام خمینی (قدس سره)

مقام معظم رهبری درباره آزادگان می فرمایند:

« … یكی از چیزهایی كه شما را، دل هایتان را زنده نگه می داشت، پرامید نگه می داشت، یاد آن چهره و روحیه ی پر صلابت امام عزیزمان بود. آن بزرگوار هم خیلی به یاد اسرا بودند. حال پدری را كه فرزندانش به این شكل از او دور شده باشند، راحت می شود فهمید.»

« مسأله اسارت طولانی این ملت به نوبه خود امتحان دیگری بود كه ملت ما با موفقیت آن را به انجام رسانده و اسرای ما همانند ملت ایران از خود آزاد مردی نشان دادند و سرانجام با موفقیت و سرافرازی به وطن بازگشتند… .

… شما در دوران اسارت ، شرایط سختی را گذراندید ، اما در عین حال با حفظ دین و اعتقادات و دلبستگی خود به اسلام، امام و انقلاب موجب افتخار و آبرومندی ملت خود در برابر دشمن شدید.»

داداشم منو دید توخیابون..

با یه نگاه تند بهم فهموند برو خونه تا بیام..

خیلی ترسیده بودم.. الان میاد حسابی منو تنبیه میکنه..

نزدیک غروب رسید.. وضو گرفت دو رکعت نماز خوند

بعد از نماز گفت بیا اینجا

خیلی ترسیده بودم

گفت آبجی بشین

نشستم

بی مقدمه شروع کرد یه روضه از خانوم حضرت زهرا خوند

حسابی گریه کرد منم گریه ام گرفت

بعد گفت آبجی میدونی بی بی چرا روشو از مولا میپوشوند

از شرم اینکه علی یدفعه دق نکنه

آخه غیرت الله

میدونی بی بی حتی پشت در هم نزاشت چادر از سرش بیفته!

میدونی چرا امام حسن زود پیر شد

بخاطر اینکه تو کوچه بود و نتونست کاری برا ناموسش کنه

آبجی حالا اگه میخوای منو دق مرگ نکنی

تو خیابون که راه میری مواظب روسری و چادرت باش

یدفعه ناخداگاه نره عقب و یه تار موت بیفته بیرون

من نمیتونم فردای قیامت جواب خانوم حضرت زهرا رو بدم

سرو پایین انداخت و شروع کرد به گریه کردن..

اومد سرم رو بوسید و گفت آبجی قسمت میدم بعد از من مواظب چادرت باشی

از برخوردش خیلی تعجب کردم.. احساس شرم میکردم

گفتم داداش ایشاالله سایه ات همیشه بالا سرمه.. پیشونیشو بوسیدم…

سه روز بعد خبر آوردن داداشت تو عملیات والفجر به شهادت رسیده

بعدا” لباساشو که آوردن دیدم جای تیر مونده رو پیشونی بندش…

سربند یا فاطمه الزهرا.س..

حالا هر وقت تو خیابون یه زن بی چادر رو میبینم… اشکم جاری میشه..

پیش خودم میگم حتما” اینا داداش ندارن که..