تفسير امام حسن عسكرى عليه السلام در باره بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
تفسير امام حسن عسكرى عليه السلام در باره بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
[اللَّه]! همان كسى است كه؛ تمام آفريدگان، به هنگام شدائد و نيازمنديها!و نااميدى و
انقطاع از جميع [ما سوى اللَّه]، و قطع رابطه از غير خدا، [بسوى او] و اله و شيدايند!
(گوينده) إظهار مي كند:[بِسْمِ اللَّهِ]، يعنى: بر تمام امورم، يارى از خدا مي طلبم!
خدائى كه؛ پرستش و بندگى، جز براى او، شايسته نيست!
خدائى كه؛ دادرس است، آنگاه كه؛ از او دادخواهى شود!.
پذيرا و جوابگو است، هر آنگاه كه؛ خوانده شود!.
(إمام عليه السّلام، فرمود:)
و اين، همان است كه؛ مردى، به امام صادق عليه السّلام گفت:
يا ابن رسول اللَّه! مرا، بر خدا، دلالت كن! او چيست؟! تحقيقا؛ جدل كنندگان و پيكارجويان! بر من، زياد شده اند، و مرا گيج و حيران ساخته اند!.
إمام عليه السّلام فرمود: اى بنده خدا! آيا هرگز، سوار كشتى شده اى!؟
گفت: آرى!
فرمود: آيا؛ (چنين شده كه؛ آن) بشكند! و هيچ كشتى نباشد، كه ترا نجات دهد؟! و هيچ شناورى نباشد، كه ترا بى نياز سازد!؟
گفت: آرى (پيش آمده است).
فرمود: آيا؛ در آن هنگام، به دلت افتاد كه چيزى از چيزها، قادر است، ترا از ورطه بلايت آزاد كند؟
گفت: آرى!
إمام صادق عليه السّلام فرمود: پس؛ آن چيز (كه به دلت افتاد،) همان، خدا است! كه؛ بر آزاد كردن و نجات دادن، توانا است!
- هنگامى كه؛ منجى (ديگرى) نيست- و بدادرسى، توانا است! [هنگامى كه؛ فريادرس و دادرسى نيست]
(تفسير فاتحة الكتاب از امام حسن عسكرى عليه السلام،مترجم: حسينى شاهمرادى، قدرت الله ص: 15)